Geçen gün bir arkadaşla, "Balyoz" kod adlı darbe planındaki "faydalanılması" düşünülen 137 gazetecinin yer aldığı liste üzerine konuşuyorduk.
Arkadaşım birkaç kişiyi örnek vererek, "Bu magazinciler niye listede? Onlar siyasi yazılar yazmıyor ki..." dedi.
Ben de ona, başka bir darbeden örnekler verdim. Size de hatırlatmak isterim.
"Hatırlatmak" diyorum çünkü yedi ay önce, "Darbe sever magazinciler" başlıklı yazıda o konuya değinmiştim. (31 Mayıs 2009) Olay şu:
***
Bir ara 1960 darbesini inceliyordum. Kafamda bir hipotez vardı. Şöyle:
Medyada siyaset, ille de klasik siyaset yazısıyla yapılmaz. Magazin görüntüsü altında da etkili siyasi mesajlar verilebilir. Çünkü nihayetinde magazin ve magazinci de bu düzenin parçalarıdır...
Evet, işte bu hipotezi sınamak için Hayat dergisine baktım. Beklentim şuydu: 1960'ın 27 Mayıs haftasına kadar normal magazin haberleri yapan dergi, darbeden sonra cuntacıları yüceltip Demokrat Partilileri aşağılamış olsa gerek.
Tahminim yüzde 100 doğru çıktı:
Darbeye kadar dergini gözde konuları Avrupa sosyetesi ve Hollywood yıldızlarıydı: Kim kimle sevgili oldu, kim kimle evlendi, kimler boşandı, vb.
Bu arada DP iktidarıyla ilgili haberler de dergide yer alıyordu. Örneğin Şişli İlçe Teşkilatı'nın verdiği sosyetik çay partisi... Ya da, DP döneminde İstanbul'a kazandırılan geniş caddelerin büyük fotoğrafları gibi...
Ancak darbeyle birlikte bütün manzara değişiyor; "lay, lay, lom" magazinciliği, yerini "Emrinizdeyiz paşam" haberlerine bırakıyordu.
***
Kapakta Atatürk fotoğrafı... İkinci sayfada, kocaman Gençliğe Hitabe... Üçüncü sayfada, emeklilikten döndürülüp darbenin başına oturtulan Org. Cemal Gürsel'in bildirisi...
Hayat dergisi, "büyük ve etkileyici" fotoğraf kullanma politikasını da darbecilerin emrine sunmuştu: Daha önce hiç ama hiç değinilmemiş olan öğrenci gösterileri... Darbe destekçisi üniversiteli kızlarla yapılmış sade suya tirit söyleşiler... Cuntayı yücelten cenaze fotoğrafları...
Bir başka kapakta, "Yaşa var ol Harbiye..." yazısı ve fotoğrafları... Yeni Hükümet ve Anayasa Komisyonu üyelerinin ve darbeye katkıda bulunan üniversite hocalarını ile gazetecilerin tanıtılması...
O güne dek dergide hiç yer almayan halk da aniden ortaya çıkmıştı: Bileziklerini, yüzüklerini cuntaya bağışlayan başörtülülerin ve sakallıların fotoğrafları...
Bir grup üniversitelinin, İngilizce pankartlarla yabancı basına poz vermesi de, Hayat'ta kocaman yer almıştı:
Pankartlarda, düzinelerce ölü olduğu, 3 bin öğrencinin toplama kampına atıldığı yazılıydı (ki külliyen yalandır!)
***
Bugün de durum farklı değil.
Örneğin bazı gazetelerin TV sayfalarına bakarsanız... Hem haber, hem de yorumlarda, "Ergenekon dostu" medyacıların yer aldığı programlara öncelik verildiğini görürsünüz.
Buna karşılık, darbecilerin ipliğini pazara çıkaran programlar hemen hiç tanıtılmaz.
Başkası yarısını yapsa, demediğini bırakmayacak olan kimi TV eleştirmenleri... Cuntacı bir emekli generalin ekran taşkınlıklarını ya es geçer ya da en fazla "Olmadı paşam" der.
Dikkat edin: "Paşa" değil, "paşam".