Fransa'da iktidar çalışma yasasını değiştirmek istiyordu... Olaylar başladı; grevdi gösteriydi derken geri adım atmak zorunda kaldı.
Erdal Şafak bu gelişmeyi yorumlarken şöyle diyor: "Cumhurbaşkanı Chirac ve Başbakan Villepin, 'İlk İstihdam Sözleşmesi Yasası'nı birkaç danışmanın ve teknisyenin yardımıyla kapalı kapılar ardında hazırladılar. Ne muhalefete danışma ihtiyacını duydular, ne sendikalara, ne yasanın hedef kitlesi gençlere, hatta ne de o yasayı uygulayacak olan işverenlere. 4 yıl önce seçmenden aldıkları yetkiyi girişimin meşruiyeti için yeterli güç olarak gördüler.
Kısacası 'Ben yaptım oldu' anlayışını dayatmaya kalktılar. Ve duvara tosladılar." Tam bu noktada şunu tartışmalıyız: Bir hükümet alacağı kararları farklı kesimlere danışmaya başlarsa... Yani sık sık mutabakat ararsa... Kendini 'iktidarda' görebilir mi?
Turgut Özal yapacağı reformları kime soracaktı? Sorsaydı o kararları alarak Türkiye ekonomisini şaha kaldırabilir miydi? Sadece siyasette değil, mesela kulüp yönetiminde de öyle değil mi? Aziz Yıldırım'ın ısrarlı tutumu, hatta inadı olmasaydı, F.Bahçe bugün yılda 100 milyon Euro'ya yaklaşan bir gelire sahip olabilir miydi?
Bence Fransa bu devletçi kafayla küresel dalgalara uzun süre dayanamaz.