Son yıllarda kimi kadınlar şu tip cümleler kurmaya başladı: "Ruh ikizimi bulamadım... Erkeklere bir gömlek bol geliyorum... Karşıma beni taşıyacak bir adam hiç çıkmadı..."
Bu tip sözleri duyunca içim acıyor. Üzülüyorum. Çünkü psikolojide buna rasyonelleştirme denir. Yani aklileştirme. Kabahatli, hatalı, eksik olan daima başkasıdır.
Böyle konuşan, hep erkekleri suçlayan, küçümseyen kadınlar, kendilerini değerlendirecek 'içgörü'den yoksundur.
Bir türlü, "Ben ilişkilerimde başarısız oldum" diyemez de... "Ruh ikizimi bulamadım" der. Dırdır ederek, eksik-gedik arayarak, kavga çıkararak kocaların, sevgililerin kaçmasına yol açtığını itiraf edemez de... "Bir gömlek büyük geldim" der.
Halbuki bu ve benzeri sözlerin kendini kandırma olduğunu ortaya çıkarmak çok kolaydır: "Senden daha zeki ya da daha kültürlü... Ya da senden daha az güzel birçok kadın mutlu mesut ilişkiler kuruyor da... Sen niye kuramıyorsun?"
Of! Of! Hayat ne kadar zor...