Geçenlerde tatil için Küba'ya gittik. İşte izlenimlerimizden ilki... Başkent Havana ve tatil yöresi Varadero'daki barlara uğradık. Bunlar Amerikan dolarının geçtiği turistik yerlerdi. Çoğunda dört beş kişiden oluşan küçük bir orkestra var.
Olay şöyle gelişiyor... Girip oturuyorsunuz. Tabii ki rom, şeker, nane, limon suyundan yapılan 'mohito'dan (mojito) ısmarlıyorsunuz.
Grup Latin müziği yapıyor. Bizde de gayet iyi tanınan, 'Guantanamera', 'Chan Chan' ve 'Hasta la victoria siempre' gibi parçaları mutlaka çalıyorlar.
Bu müzik faslı diyelim ki yarım saat filan sürüyor. Sonra sıra ara verip bahşiş toplamaya geliyor. Orkestranın ağzı laf yapan, sempatik bir elemanı bahşiş sepetiyle masaları dolaşmaya başlıyor.
Adet olmuş; kişi başı bir dolar bahşiş vereceksiniz. Ancak Kübalılar kazancı artırmak için hoş bir 'numara' bulmuş: Orkestralar CD'lerini yaptırıyor. Ama CD dedimse ahım şahım bir stüdyo kaydı sanmayın. Neredeyse ilkel şartlarda doldurulmuş CD bu... Arzu eden o CD'yi satın alıyor. Fiyatı 15 dolardan açıyorlar. '10 kafidir' dediniz mi hemen veriyorlar. 8-7 hatta 5 dolara da fit oluyorlar.
Peki Beyoğlu'ndaki Nevizade sokaktaki meyhanelerde çalan Roman grupları niye aynısını yapmıyor? Şimdiki teknolojiyle bu CD'leri doldurmak hem kolay, hem ucuz.
Not 1: Bu konuda bir ipucum daha var; o da yarına...
Not 2: İşin bandrol yönünü ben bilmem.