Rekor sakatlıklar yüzünden sezon başından beri bir kadro oturtamayan Beşiktaş'ın dün gece derbideki sahaya çıkan takım tertibinin yapabileceği tek şey vardı: Seyirciyi de arkasına alıp yüksek motivasyon ve sınırsız enerji ile 90 dakika mücadele etmek. Öyle de oldu... İlk 15 dakika bir rüzgar estirdiler. Bu baskıda G.Saray'ın defans hataları meydana gelince yüzde yüzlük olmasa da 4 tane tehlikeli gol girişimi vardı. Sonrasında G.Saray kontrolü ele aldı. Organize ataklarla rakibinin üstüne gitti. Bunun da en önemli nedeni futbolcuların birbirlerini iyi tanımaları idi. Beşiktaş'ta ise iş tam tersi idi.
İkinci yarıda ilk devrenin aksine daha rakibi az oynatan, kendisi daha fazla kazanmayı isteyen bir Beşiktaş görüntüsü vardı. Birkaç hücum denemesi sonunda maç başından beri çok koşan, Galatasaray defansını sürekli zorlayan Umut çok kritik ve güzel bir gole imza attı. Şoku atlatan Galatasaray'ın son 15 dakikada baskı kuracağı beklenen bir gerçekti. Terim gol şansı olan Adem'i de sahaya sürerek son kozunu kullandı. Nitekim çok net olmasa da iki kere gole yaklaşan Adem Büyük oldu. Beşiktaş ise golün morali ile mücadeleye yine yüksek tempo ile devam ederek skoru korumayı bildi.
Dün gece bana göre çok eleştirilen Abdullah Avcı doğruyu yaptı; öncelikle santrforda Umut tercihi ile. Sonra da Ljajic'i son 30 dakikaya saklayarak. Birçok eleştiriler yapılıyor, 'Nasıl Ljajic oynamaz' diye. Ama unutulmamalı ki fizik gücün yoksa yeteneğin hiçbir şey ifade etmez. Ben 3 ismin üzerinde durmak istiyorum. Rebocho, Roco ve Karius... Özellikle Rebocho ve Roco çok az görev yapmış olmalarına rağmen dün gece gösterdikleri performansları takdire layıktı...
Galatasaray'da ise kaliteli Babel hızlı hücumlar için tam bir el freni. Çünkü topu aldığında sürekli sağa sola oynayarak takımını frenliyor.