Maçın ilk 30 dakikasında sahada sadece Galatasaray vardı. Maça hızlı, istekli ve baskılı başladılar. Bekledikleri skor avantajı da erken geldi. Golün ardından farkı arttıracak pozisyonlar da buldular ama değerlendiremediler. Bu ilk yarım saatlik bölümde Konyaspor adeta sahada yoktu. Kazandıkları her topu anında kaybettiler. Preste yetersiz kaldılar. Uyguladıkları alan savunmasında da sürekli yerleşme hataları yaptılar. Takım halinde adeta gol yemeye davetiye çıkartıyorlardı. 30.dakika saha içi dengelerini değiştiren dakika oldu. Chedjou sakatlanıp çıktı, yerine Semih girene kadar ki sayısal eksiklikte Konyaspor ilk ofansif girişiminde çok net bir fırsatı kullanamadı. Bu pozisyondan sonra ev sahibi, çabuk paslarla oyuna hükmetmeye başladı ve de güzel bir duran top golüyle hem skora denge getirdiler hem de moral kazandılar. Ancak kaleci Kaya'nın amatörce hediyesi ile gelen piyango gol, G.Saray'a ilaç oldu. İkinci yarı sahada ilk 10 dakikadan sonra çok daha iyi bir Konyaspor vardı. Ama G.Saray ayağa paslarla tempoyu ayarlıyor, hücum girişimlerini de ihmal etmiyordu. Bu arada takımın en iyilerinden Carole deneyimsizliğinin sonucunda çok gereksiz iki sarı kart görerek takımını 10 kişi bıraktı. Son dakikalarda da klasik bir Sneijder golü farkı ikiye çıkardı. Bununla yetinmeyen Sneijder moralini yükseltecek bir gol daha buldu ve işi bitirdi. Bu maçın bir ilginç yönü de senelerdir gerek milli tak-ı mında gerekse oynadığı kulüplerde defalarca izlediğim Podolski'yi bugüne kadar hiç bu kadar kötü görmemiştim. Konya, ilk yarım saat çok kötüydü. Sonra bir şeyler yapmaya çalıştılar ama hücumda etkisiz kaldılar. Sadece Meha, attığı mükemmel frikik golünün yanı sıra Muslera'nın kurtardığı ve bir de direkten dönen şutu ile sahada futbol adına seyir zevkini yükselten isimdi.
