İlk yarının son 5 dakikasına girilirken futbol kenardaki bir jürinin takdiriyle notlanıyor olsa Beşiktaş soyunma odasına galip giderdi. O 5 dakikada çok şey oldu, belki de anlatması 5 dakikadan fazla sürer. Önce Ghezzal'in frikiği, ardından Aboubakar'ın çaprazdan kaçırdığı... Beşiktaş sahaya kalede Utku, sağ bekte Dorukhan stoperde Necip ile çıkmış, sol beki genç Rıdvan ve karşısındaki takım son şampiyon Başakşehir… O iki pozisyondan en az birini değerlendirmeliydiler, hakkı buydu oyunun derken sahneye Atiba çıktı. Artık söze Sayın Atiba diyerek başlamalıyız. Önce attı, sonra attırdı ve jürinin takdirinin yanında Sergen Yalçın'ın takımı soyunma odasına iki farkla gitti… Metin-Ali-Feyyaz'ı, Nouma'yı, Quaresma'yı ve Mario Gomez'i sevdi Beşiktaşlılar ama aslolan arma ve formaydı. Birileri gelir, sevilir, gider ama tutku bir başka. Dün Vodafone Park'a favori gelen Başakşehir'in tabelada ezilmesinin tek değil ama büyük sebebi tarihtir. Beşiktaş 1903 yılında kurulmuş bir kulüptür... Okan Buruk'un takımı sahaya eksikleri yüzünden topal çıkan rakibi karşısında Mehmet "Topal"ın kariyerinde unutması gereken maçlardan birini oynadığından 3 farklı geriye düştü. Maçı izlemeyen ve 3-2'lik tabelayı gören biri kıran kırana bir maç oynandığını düşünebilir ama bu oyun 90 dakika izlendiğinde güzel, 3 dakikalık özetiyle değil… Geçen sezon Abdullah Avcı için Alanya maçı ölüm kalım maçıydı. Tribünler doluydu, ittiler ve kazandı. Bu sezon da dün akşam benzer bir hikâye yazıldı ama boş tribünler önünde… İnönü Stadı yıkılsa da yenisi yapılsa da orada bir Beşiktaş tarihi var. Dün o tarih 3 gol attı.