Sezonun en sıcak döneminde, en sert rakip ile ilk sınavına çıkmak, böyle bir periyotta iyi bir fikstür travması aslında. Olimpiyat Stadı rüzgarı bitirip, kendine özgü soğuğuyla iki takımı da ağırladı. Ve 46'ya kadar maçın "anları" hep lehimize oldu. Burak kaleye çektiğimiz ilk şutu kullandığında, top rakibe çarpıp ağlara gitti. Sonrasında Okay'ı düşürmeleriyle penaltı golümüz geldi. Zor maçı bizim için kolaylaştıran iki hediyeye sahiptik. Top Hollanda takımındaydı ama tabela bizim için ışıldadı. 2. yarıya da golle başlayarak maçı bitirdiğimizi sandık. Ummadığımız bir skorla maçı elimize aldık ama topu yine rakibe bıraktık. Hollandalılar kendi ezberlerinden, sabırlarından, planlarından vazgeçmeden %75'e ulaşan topa sahip olma oranıyla geldiler üstümüze. 4. golü bulana kadar sadece bir kez Ozan ile geçebildik orta sahayı ve ilk kornerimizi kazandık. Nefis mücadele ediyor, direniyor, dikkatli olmaya çalışıyor ve enerjimizi saklıyorduk. Maç, temposuyla oynanıyordu. Bizim ligimizde yere yatıp kalkmayanlardan sonra, dün Olimpiyat'ta "korakor" kalmayı tercih edenleri gördük.
Ne vurulmuş gibi bağırıp kendini atan vardı ne de koluna darbe geldiğinde başını tutan... Yine de iki dakika içinde, iki yan toptan, iki gol gedik. Normalde böyle bir durumda "panik düğmesine" basılmasını beklerdik. Yapmadık… Kaptan Burak, günü noktalayan enfes frikik ile 3. golünü attı, son sözün sahibinin kim olduğunu hatırlatan da kurtardığı penaltı ile Uğurcan oldu. Kazanmak önemli böyle maçlarda. Üstelik böyle maçları oynamayı çok iyi bilen bir takıma karşı dört gol attık, üç puanı aldık. Yedi günde üç maç yapılacak, Norveç öncesinde bize beraberliği "iyi sonuç" yapacak bir skor aldık, cebimize koyduk. Genç jenerasyonumuz için yol açık. Hatalarını azaltacaklar, daha akıllı olacaklar, daha doğru yer tutacaklar ve biz onları alkışlamaya devam edeceğiz.

Bu köşe yazısını aşağıdaki linke tıklayarak sesli bir şekilde dinleyebilirsiniz