SANTRASI yapılamayan golle ilk yarı bittiğinde Beşiktaş'ın kaleyi tutan ilk şutunu da notlarımıza düşüyorduk. Kadıköy'de öyle bir devre oynandı ki kazanmak isteyen takımı hemen anlıyordunuz.

Emre'nin sakatlığında Ozan göbeğe gelip, iki yana Tolga ve Deniz yerleşince Fenerbahçe orta sahada rakibinden bir oyuncu fazla oynamaya başladı. Topa hakim olup, oyuna da yön vermeye başladılar ama gollerin gelişimi, bireysel farklılıklarlaydı.

Penaltının ardından Ozan'ın müthiş füzesi... Sürekli Beşiktaş ceza alanı çevresinde ve içinde dolaşıp, uygun anı kollarken, rakip defansın ilgilenmesi gereken oyuncu sayısını da çoğalttılar. Bu ortamdan "hatasız" çıkacak defans yapısı yoktu.

İkinci yarıda Abdullah Avcı hamle yaptı. Daha önde agresif oynamaya başladı Beşiktaş ama arkada hep alan bırakmak zorunda kaldı. Dengeyi değiştiren isim ise Atiba oldu. Yaşlı kurt, tek başına hükmetti orta sahaya. Fenerbahçe geri gittikçe bütün alanı kapattı, doğru koşular-hamleler ile en kritik yerde, en ciddi topu karşılayan- kapan isimdi. Muriqi'nin golüyle birlikte, artık sonuç futbolu başladı. Sahasında kalan ve pas oyunundan vazgeçen Fenerbahçe, ileriye uzun toplarla kaostan üretim modeline döndü. Vedat üstünden dengesiz yakalamaya çalıştılar.

Emre'nin yokluğundaki tempo ve baskı kalitesini Ersun Yanal analiz edecektir. Emre'nin aranmadığı ilk yarı, Emre'nin aklının ve özgüveninin her saniye arandığı ikinci 45... Kazanma alışkanlığı olmayan bir takımın klasik hastalığıdır bu; sorumluluktan kaçmak… Zor bir dönemeçteydiler ve kırılma karşılaşmasından kazanarak çıkıyorlar. "Yola devam" tabelasını kaldıran sonuç, zirvenin ateşini de arttıracak iddialarını peş peşe koydu. İki takımın da "vazgeçmeden" mücadele etmeleri, tansiyonu yüksek maçı minimum gerginlikle tamamlamaları da önemliydi.