Üç gün önceki şoka rağmen Saracoğlu tribünlerinde de, saha içinde de moralli bir takım vardı. Çabuk toparlamış, yeniden ayağa kalkmanın formülünü devreye sokmuşlardı. İstekli başladılar, orta sahanın kontrolünü ele aldılar, Bursaspor'u ilk yarının son 10 dakikasına kadar orta sahadan öteye bile geçirmediler. Problem; bu baskıya rağmen kaleye biri gol olan iki isabetli şut çekilmesiydi. "Ben farklıyım" diyen bir takım var ortada ama "Ben tehlikeliyim" cümlesini kuramıyorlardı.
Markovic'i gözledik hep birlikte. Topla çabukluğu, rakip kaleye hızlı gitme isteği ve uygun an için, uygun pası hesap etme. Maç eksiğine rağmen keyif veriyordu.
Bursaspor'un yıpranan ve eksilen kadrosunu onarma, tamir etme ve fonksiyonel hale geçirme dönemi tamamlanamadı. Önceki haftalara göre daha iyi, geçen seneye göre çok geri, ileri vade için ise gelişime açık bir görüntüleri var. Önde baskılı oynamak isteseler, geride çok hata yapıyorlar. Kendi sahalarında kaldıklarında da, ileriye çoğalarak gidemiyorlar.
Yine de; Ertuğrul Sağlam'ın hesabı, 60. dakikada hamleyi yapmaktı. Fenerbahçe'nin bu seneki rahatsızlığının tekrarını bekledi. Temponun düştüğünü, topun daha çok kendi oyuncularının ayaklarında kaldığını görüp, ofansif hamlelerini yaptı. Beraberliği de yakaladı.
Bütün bu saha içi aksiliklerine rağmen, ikinci gol için Var Persie'nin oyuna girmesi, Hasan Ali'nin belki de futbolculuk tarihinin en havalı çalımını Sercan'a atması gerekti. Kulübeden Van Persie'yi oyuna sokma lüksü, Fenerbahçe'ye de bu maçı kazandıran ayrıntı. İlk yarıda da Nani'nin sahiplendiği ve rüzgarıyla hareket ettirdiği Fenerbahçe'yi izlemiştik.
Sıkıntılı zamanların, ilaç gibi sonucunu aldı Fenerbahçe. Beşiktaş derbisi öncesinde de yara almadan, liderliğini koruyarak haftaya başlayacak. Vitor Pereira'nın direnci yüksek bir taktiğe geri dönmesi, oyuncu kurgusunu buna göre ayarlaması ve her şeyin ötesinde beklerine atak özgürlüğü tanıması, eski refleksleri canlandırabilir.