Şu müzik kuraklığında Şebnem Ferah'ın yeni albümünü nasıl da sabırsızlıkla bekliyordum. Onun müziğine öyle susamıştım ki, beş yıl aradan sonra çıkardığı albümü 'Parmak İzi'nin kartonetine bile bakmadan CD'yi tesisata yerleştirdim. Daha ikinci şarkıda aklıma bir soru düştü: 'Müziğiyle, sözleriyle, tarzı ve tavrıyla bu kadar protest bir kadın neden ülkedeki kadına yönelik şiddete dair bir şarkı yapmaz?' Hükme varmak için acele ettiğimi sekizinci şarkıda anladım.
Şebnem yapmıştı, hem de feriştahını...
'Sözde Namus' adlı şarkı kadına yönelik şiddetin rock oratoryosu, çağdaş bir ağıtı...
Aşağıya sözlerinin bir kısmını yazacağım. Ama onu bir de Şebnem'in yürekleri hafif ateşte büken nağmelerinden duymalısınız. Bu şarkı; ezilen. aşağılanan, şiddet gören, tecavüze uğrayan tüm kadınların feryadı.
Biliyorum, şarkı okuyup türkü yakmakla, acıklı melodilere söz yazıp gitar tınlatmakla bu büyük dramı ortadan kaldırmak adına fazla bir mesafe kat edilmiyor. Ama müzik, hayatın anlamını pekiştirir.
Gecikmiş eylemleri hayata geçirirken, bize şevk ve mücadele gücü verecek bir fon müziğine de ihtiyaç var. İşte 'Sözde Namus' o eksiği tamamlıyor.
Şebnem ile azıcık Ferah'lamam o yüzdendir...

SÖZDE NAMUS
Ah ah annem
Bugün öldüm ben
Bir düğmeyle
Delip geçti tam göğsümden

Tahrik olmuş
Aklı durmuş
Davetkarmış her halim
O masum ben namussuz

Çaldınız hayallerim
Bağladınız ellerim
Kimse duymadı sesim
Kaç kez öldürdünüz

Gömdünüz konuştunuz
Hapse girip çıktınız
Elleriniz kollarınız
Hâlâ sürüyor tecavüz

Ah ah annem
Bugün vuruldum ben
Bir an yıllar sürdü
Kan yağdı gökyüzünden

Kendi aczini bana
Yükleyip rahatlama
Sözde namusunuzla
Kaç kez öldürdünüz

Gömdünüz konuştunuz
Öyle kirli ruhunuz
Sahte namusunuzla
Hâlâ sürüyor tecavüz

Ah ah dünya
Bir doğurdun bin öldürdün
Gücüm yetmedi
Kendine iyi bak dünya