Önceki gün Naim Süleymanoğlu'na yapılan büyük vefasızlık için yazdığım 'Cepte unutulan Herkül' yazıma okurlardan büyük destek geldi. Yazıda; Naim'in vefat haberinin, adı 'büyük' kanallarda nasıl dördüncü, beşinci haber olmaya layık görüldüğünü, sözde spor kanallarının nasıl hazırlıksız ve özensiz olduğunu, Naim'in isminin tek bir spor tesisine verilmemiş olmasının nasıl bir ayıp olarak alnımıza yapıştığını yazmıştım.
Bu kez tekerlek kırılmadan yol göstermek niyetindeyim. En az Naim kadar başarılı bir haltercimiz daha var: Halil Mutlu... Sayısız şampiyonluğunun yanı sıra merhum Naim ile birlikte dünya üzerinde kendi ağırlığının üç katını kaldırabilen dört kişiden biri. Halil şimdilerde Seul Olimpiyatları'na hazırlanıyor. Bir süre sonra o da sporu bırakıp köşesine çekilecek. Ama onu da Naim gibi 'raf ömrü biten ürün' sayıp bir köşede unutmayalım. Türk sporuna en yararlı olacağı makamda istihdam edelim. Adını spor tesislerinde yaşatalım. Bu arada Naim ve Halil'i gözümde 'ayrıcalıklı' kılan en önemli özelliklerini de yazayım. Her ikisi de; halter gibi doping açısından suistimale en açık bir branşta, her madalyaları ana sütü gibi helal, gerçek sporcular olarak kalmış, bozulmamışlardır. Bu konuda yüzü pek çok kez utançtan kızarmış bir ülkenin vatandaşı olarak her ikisine de hayranlığım en başında bundandır.