Türkiye'de hak ettiği yere gelemeyen sanatçılar listesi yapılsa, Yılmaz Morgül ilk üçe girer.
Morgül, Allah'ın ona bahşettiği muhteşem yeteneklerini bugüne kadar yeterince gösteremedi. Bunun sebebi yine kendisi.
O kırılgan, naif, küskün karakteri yüzünden kendi kendini girdaba soktu.
Kimi zaman yaşadığı gerçek olayların etkisi, kimi zaman nedensizce kapıldığı 'Beni çekemiyorlar' takıntısı, yeteneklerini perdeledi.
Yılmaz Morgül'ü, cuma gecesi Star'daki 'Bir Hülya Avşar Sohbeti'nde izledim.
Hülya belli ki Yılmaz'ı fazlaca hafife almıştı. 'Şununla bir güzel kafa bulayım da ortaya komik bir program çıksın' diye koltuğa oturmuştu. Ama tam tersi oldu. Yılmaz Morgül, sağlam alt yapısı, durmuş oturmuş hayat felsefesi ve etkileyici hitabet yeteneğiyle kısa sürede programın dümenine geçti. Sonra da kendini hafife alan, iğnelemek için fırsat kollayan Hülya Avşar'ın karşısında bilinmeyen hünerlerini sergilemeye koyuldu. Morgül'ün muhteşem bir sese sahip olduğunu, her tür müzik eserini rahatlıkla seslendirdiğini, iyi bir sohbet programcısı olduğunu, espri kalitesinin yüksekliğini, kendi deyimiyle 'bir yetenek okyanusu' olduğunu biliyordum ama bu denli etkileyici bir taklit yeteneği olduğunu doğrusu bilmiyordum.
Öyle bir Sezen Aksu, Nilüfer, Gönül Yazar taklidi yaptı ki, bayıldım. Bunları sahne şovuna taşısa, paraya para demez.
Morgül'ün tüm kazancını ailesinin geçimi için kullandığını, hayatını hayır kurumlarına adadığını ve hiçbirinden para almadığını da birçok insan bu sohbet sayesinde öğrendi.
Hülya, kendi yöntemleriyle Yılmaz'a saldırdıkça, kendi kalesinde sürekli gol gördü. Yılmaz'ın programda önerdiği tarif ise tam da Hülya'ya göreydi: "Bir tutam 'Çok da tındı' otu, üç tutam 'Sana ne, kime ne' otu, beş tutam da 'Ya ya, hı hı, evet evet' otu..."