Üzgünüm... Hem de çok... Bunları yapan; benim tanıdığım, bildiğim, dost olduğum Karadenizliler, hele hele Trabzonlular hiç olamaz. Hakemi saha ortasında linç etmeye kalkışmak, stattaki Fenerbahçe bayrağımı indirip yerine Trabzonspor kaşkolünü asmak, polise, hatta kendi futbolcularına saldırmak...
Oysa ne güzel gidiyordu maç.
Oyundan çıkan Fenerbahçeli futbolcuları alkışlıyordu Trabzonspor taraftarı.
Protestonun en asilini, en anlamlısını yapıp kendi takımlarına sırtlarını dönerek, onları alkışlıyorlardı. Evet, Alper Potuk'un ceza sahası içinde topa elle teması yüzde bir milyon penaltıydı.
Ama bir yanlış karar, bunca felakete değer miydi?
Bütün bunlar olmadan önce Fenerbahçeli Nani, oyundan çıkarken Trabzonsporlu bir taraftarın isteği üzerine ona formasını çıkarıp vermişti. 'İşte bu' dedim içimden, 'İşte bize yakışan bu...' Ama umudum çabuk söndü. Tribündeki diğer taraftarlar o Trabzonluya tepki gösterince adamcağız, formayı kulübedeki Nani'ye geri göndermek zorunda kaldı.
Nani, elinde 'iade formayla' şaşkın şaşkın bakakaldı.
Eminim, bugüne kadar hediye ettiği formalar arasında ilk kez bir tanesi geri geliyordu...
Olayların ardından Trabzonspor kalecisi Onur Kıvrak formasını ve eldivenlerini, Avni Aker'in çimlerine bırakıp soyunma odasına öyle gitti. Yani açıkça 'Benden bu kadar' dedi.
Futbolcuları bıraktım; formaları bile bu kadar üzeceksek, bu oyunu niye oynuyor, niye izliyoruz ki?