Yıl, 1988... Beyazıt'taki Güneş Gazetesi'nde magazin editörlüğü yapıyorum. Sabah, komşu servis kültür sanatın bıyığı yeni terlemiş, sıska şefi; elinde bir flütle içeri girdi. Bize 'yeteneğini'(!) sergiledi. Bildiği bir-iki şarkıyı bizi usandırırcasına çalıp durdu. Şevkini kırmamak, moralini bozmamak için alkışladık tabii...
Ertesi gün milletin kirlenen kulağını temizlemek için bu kez bendeniz gazeteye org getirdim. Mesainin bitimiyle birlikte bizim servis oldu düğün salonu. Ben en oynak oyun havalarını attırıyorum, millet gerdan kırıp göbek atıyor. Her isteği anında karşılayıp elimden geldiğince çalıyorum. Sonunda bizim kültür sanat şefi yanıma geldi: "Abi benim bütün karizmayı yerle bir ettin, alacağın olsun" dedi.
O yeni yetme gazeteci Kürşat Başar'dı...
Sevgili Kürşat'ın yeni saksafon albümü Kaldığımız Yerden elime geçtiğinde, o anılara daldım... Kürşat, 'yerli Kenny G' haline geleli uzun yıllar oldu. Şimdi çıktığı kulüplerde iğne atsanız yere düşmüyor. En ünlü sanatçılar onunla albüm yapabilmek için sıraya giriyor. Bu kez de Ferhat Göçer, Nükhet Duru, Soner Olgun ve Candan Erçetin'in de aralarında bulunduğu pek çok ünlüye saksafonuyla eşlik etmiş ve ortaya şahane bir 'yol albümü' çıkmış. Koyuyorsunuz otomobilin müzik setine, sanki siz yola gitmiyorsunuz da yol sizin ayağınıza geliyor... Hele Ragıp Savaş'tan Orhan Gencebay klasiği Bir Teselli Ver var ki, aman aman... Şiddetle tavsiye ederim...