Tiyatro dünyasında hayat nasıl gidiyor?
RÜZGAR AKSOY: Güzel gidiyor.
Korktuğumuz bir metnin altından başarıyla kalktık ve çok güzel eleştiriler alıyoruz. Çok eğleniyoruz, çünkü güzel bir ekiple çalışıyoruz. Oyunun konusu; Türkiye'de de birçok ailenin başına gelen, 'Kol kırılır, yen içinde kalır' durumunun bir dışa vurumu.
Televizyondaki temponun yoğunluğuna rağmen tiyatroyu hep araya sıkıştırmak ve sahnede olmak istiyorum.
Dizilerin isimleri ayrı ama oynanış biçimleri aynı. 'Ekran bunu yiyor nasıl olsa' diye düşünenler de var.
Eğer sahneden yetişme bir oyuncuysanız böyle düşünmüyorsunuz; tiyatro bana antrenman yaptırtıyor ve çok yönlü oyuncu olmamı sağlıyor.
ÇOK TATLI BATTIK
Herkesin evinde ekranlara kitlendiği bir dönemde tiyatro yapmak çılgınlık değil mi?
MERVE ANLAĞAN: Bilmem, ben 10 yıldır yapıyorum. Hande Oktan, Nilay Duru ve ben bir araya gelerek tiyatro kurmuştuk, 1.5 yıl iyi gittik ama sonrasında çok tatlı battık. Salon kiraları, stopajlar filan ağır geldi. Televizyon başka bir koşturma gerektiriyor.
Tabii ki televizyon tecrübem de var ama ekrana çok düşkün değilim. Sen de biliyorsun ki, aynı okulda okuduğumuz zamanda da aklımda sadece tiyatro vardı. Tabii o dönem ailemle yaşadığım için onun da rahatlığındaydım. Sonra eğitmen oldum ve ekmeğimi oradan kazanmaya başladım.
Bir oyuncunun hem tiyatroda, hem de televizyonlarda olmasının sebebi ismi midir, yeteneği mi?
M.A.: Yeteneğidir. Yeteneği zaten onu isim yapar. Bir oyuncunun ismi varsa; hem tiyatro, hem de dizi yapabilir.
R.A.: İsmidir. Bazen tiyatro geçmişin ve oyunculuk skorların, bazen medyatik olman ya da bir yarışmada birinci gelmen seni bir yerlere taşır ama her isim olan da her zaman çok yeteneklidir anlamına gelmez.
İsim olan mankenlikten geliyor olabilir kimi zaman... Tamam; kaslarını da düşünsünler ama yeteneklerini de geliştirsinler.
Oyununuzun mottoları arasında;
'Geçmişini kaç paraya satın alabilirsin?', 'Başarı, mutluluk getirir mi?' gibi cümleler vardı. Bu soruların cevaplarını bulabildiniz mi?
M.A.: Herkes seçimleriyle ve seçimlerinin sonuçlarıyla yaşar.
Biraz bu seçimlerden bahsediyoruz.
Amerika'da 1929'da büyük ekonomik krizin yok ettiği varlıklı bir aileden iki erkek kardeşin, uzun yıllar sonra inşaat sesleri, yıkılan binalar, alışveriş çılgınlığı arasında geçmişlerini sorgulayışlarının öyküsünü anlatıyoruz.
R.A.: Kardeşlerden biri babasının yanında kalarak bedel ödüyor, abi de hayallerinin peşinden giderek bambaşka bir bedel ödüyor. Yani kimsenin kurtuluşu yok. Herkes yaptığı seçimlerin sonunda birer bedel ödüyor.
UMUDU KAYBEDERSEK YAŞAYAMAYIZ
Yaşadığımız coğrafyada pek çok olumsuz olayla karşı karşıya kalıyoruz.
Bunlardan etkileniyor musunuz?
M.A.: Tamam, günlük hayatımıza devam ediyoruz ama bir yerlerde olaylar oluyor ve bunun da tam göbeğinde yaşıyoruz.
Her gün yeni bir şeyle karşılaşıyoruz ve bunlar tabii ki de etkiliyor ama umutluyuz.
Keyif aldığımız taraflara bakmak ve onlara tutunmak lazım; eşime de, işime de, iş arkadaşlarıma da sarılıyorum. Umudumuzu kaybedersek yaşayamayız. Gerçekten yürekten sevgi temenni ediyorum. Yakın zamanda da aydınlığa kavuşmayı ve bu günleri atlatmayı diliyorum.
R.A.: Oyuncu olduğumuz için empati duygularımız ve sezgilerimiz bir şekilde daha fazla olabiliyor. Elbette etkileniyoruz, sırtımızı dönmek mümkün değil.
