* Erkek arkadaşın Arda Can ile klip çekimleri sırasında tanışmışsınız. Hayatında buluşmalar ve tesadüfler çok önemli değil mi? Gerçekten de güzel bir tesadüfle başladı arkadaşlığımız. Klibimde oynadı. İşimi yaparken benim gözlerim çevreme tamamiyle kapalıdır. Ama ortak arkadaşlarımız olduğu için görüşmemiz devam etti ve arkadaşlığımız başladı.
* Kötü bir hastalık geçirmiş. Bu dönemi nasıl atlattınız? Kanser tedavisi görmüş Arda. Ben tanıdığımda tedavisinin son aşamasındaydı. En kötü hastalıklardan birini yaşadı. Onun çok güçlü olduğunu düşünüyorum. Tabii ki korktum. Ama hastalığı tamamiyle yendi. Bu hastalık nedeniyle ondan çok şey de öğrendim. Moralli olmanın, kendini iyi hisetmenin, iyileşeceğini düşünmenin çok faydası var. Tamamen kurtulduğu için o konu aramızda hiç konuşulmuyor. Kontrolleri devam ediyor. Yaşadıkları bence ona çok büyük bir olgunluk katmış. Düşündüğün zaman korkunç bir şey tabii... Düşünmemeye çalışıyorum.
* Her zaman çok kontrollü görünüyorsun. Ve mesafeli bir tavrın var? Nedir bu? Kendini korumak, kendini saklamak? Hangisi? Ortalarda bir şey yaşamayı sevmiyorum. Aslında çok komik, gırgır, taklitler yapan, bulunduğum ortama neşe katan biriyim. Ama bunu çok fazla ortalıklarda yapmaktan hoşlanmıyorum. Çünkü yanlış anlaşılmaktan çok korkarım. İlk dönemlerde, insanların beni henüz iyi tanımadıkları dönemlerde çok kontrollüydüm. Her an kameralarla iç içeydik. Yapacağım iki espri şımarıklık olarak algılanabilirdi. Biraz zaman geçti, herkes beni tanıdı, anladı ama bu kez ben kendimi çektim. Çektikçe, uzak kaldıkça o dünyada daha da misafir gibi hissediyorsun kendini. Dışında kaldıkça her şeyi daha iyi görüyorsun... Örnek mi? Sen eğlenirken arkadaşlarınla lay lay lom yapıyorsun ama bu televizyonda yayınlandığı zaman çok antipatik oluyor. İnsanların her halinin görülmesi de bence çok doğru bir şey değil. Çok ulaşılabilir olmak, her an ortada olmak iyi bir şey değil.
PARASIZLIK DA YAŞADIM
* 3 albümle 2 milyonluk satış rakamına ulaştın. Ve iyi de para kazandın? Ama öncesinde zor zamanlar yaşanmıştır. Ne zamandı en çaresiz anın? Albümüm çıkmıştı, arabam vardı ama benzin alamıyordum. Bir televizyon programının çekimi oluyordu ve gidemiyordum. Şirket beni taksiyle gönderiyordu. Promosyon döneminde sahne çalışması da yapmadığım için bütün birikimimi bitirmiştim. 6-7 ay sıkı parasızlık çektim. Ama arkaşlarımdan alıyordum. Biri benzin parası veriyordu, biri sigara parası. Biri 'haydi yemeğe gidiyoruz' diyordu. Çok destek oldular. İstediğim yere ulaşmıştım, albümümü yapmıştım ve parasızlık çok da umurumda değildi. Çünkü yaptığım iyi şeylerin karşılığını alacağıma inanıyordum.
