Her terör yazısı yazdığım zaman son kez yazmış olmayı umuyorum. Maalesef ülkemin ve dünyanın gündeminden terör olayları kalkmıyor. Üstelik kişiye ya da gruplara yönelik terör olaylarının yerini, kurbanların belli olmadığı, keyfi seçildiği terör eylemleri alıyor. Yani terör bizi de hedef alabilecek, nerede ve ne zaman olacağı belli olmayan bir şiddet oldu. Bu tür terör eyleminin yoğun korku yarattığı, bu korkunun toplumları otoriteyle çatışmaya ve geleceğe ilişkin umutsuzluğa düşürdüğünü bilenlerin, bu bilgi nedeniyle amaçlı yarattığı şiddet eylemidir. Araştırmalar insanların kötülüğe çok çabuk yönlendirilebileceğini göstermektedir. Terörist terörü, terör korku ve öfkeyi, bunlar da saldırganlığı ve başka türlü bir terörü yaratır. Terör eyleminin amacı herhangi bir yer ve zamanda saldırma yeteneklerini göstererek moral bozukluğunu bir araç ve hedef olarak kullanmaktır. Kurbanlar gerçek hedef değildir. Keyfi seçilen kurban tüm toplumu potansiyel kurban haline getirir. Nerede ve ne zaman olacağına ilişkin belirsizlik, yıkıcı bir etki yaratır. Savunma yeteneğinin aniden kaybolması ve kaçış yollarının tutulmuş olması umutsuzluk yaratır. Bu nedenle terör bazı araştırmacılar tarafından 'yaratıcı kötülük' olarak tanımlanır. Son günlerde yine kalabalık yerlere gitmeyin, yolculuk yapmayın, hedef olabilirsiniz gibi mailler, sosyal medya mesajları gelişi güzel yollanıyor. Oysa kendi kendimize arttırdığımız bu korku ve panik sadece terörizmin amacına hizmet eder. Bu hiç umursamamak demek değildir. Ancak tedbir alarak günlük yaşantıyı sürdürmek, terörizmin en büyük silahı olan panik, korku ve düşmanca tutum yaratarak elde edilecek kaostan yararlanma silahlarını elinden alır.

ÇOCUKLARA NASIL ANLATMALI?
Terör karşısında çocukların tepkileri ve incinirlikleri farklıdır. Yaşlarına göre değişik belirtiler göstermekle birlikte, terör çocukları yoğun bir çaresizlik duygusuyla baş başa bırakır ve güven duyguları zedelenir. Erişkinler ve otorite olarak kendimizi olduğu gibi çocukları da fiziksel olarak terör eylemlerini engelleyerek koruyamasak da, onları terörürün ruhsal etkilerinden korumakla yükümlüyüz. Uygun zamanlarda onlarla konuşmak, olaya ilişkin duygularını öğrenmeye çalışmak çocukları rahatlatacaktır. Basında yer alan haberlerden onları uzak tutmak, ruhsal dengelerini koruyacaktır. Evdeki yaşantıyı normal sürdürmek, erişkinlerin tepkilerini ayarlaması, çocuğun güven duygusunu onarmaya çalışmak, gerek duyduklarında erişkinlerle konuşabileceklerini ve endişelerini aktarabileceklerini anlatmak etkilenmeyi azaltır. Terör sonrası travma bozukluğu erişkinler için de çocuklar için de bir risktir ve gerektiğinde uzman desteği alınması gerekir.
Terörizmi engellemek devletlerin işi olabilir. Ama ondan etkilenenlerin terörizme verebilecekleri en iyi yanıt, onlara inat ötekini anlamaya çalışmak, her ölümü sahiplenmek, her acıyı ve her güzelliği birlikte paylaşmak, inadına yaşamak, çarenin ölümde ve öldürmekte değil yaşamda olduğunu göstererek onlara istedikleri yanıtı vermemektir.