Persepolis adlı canlandırma filmiyle büyük başarı kazanan ve dalında Oscar'a aday olan Paronnaud- Satrapi ikilisi, bu kez bir oyunculu bir filmle karşımıza çıkıyor. Yine ilginç bir çaba ve özgün bir film. Ama
Persepolis'in mükemmelliğine erişemiyor. Yine Marjane Satrapi'nin ülkesi İran'a eğilen film, bu kez Humeyni devriminin öncesine, 1950'lerin İranı'na gidiyor. Yani İslami rejim yok, kadınların başı açık ve İran elbette masalların, geleneklerin ve eski bir kültürün içinden süzülüp gelmiş bir yaşamı sürdürüyor. Ünlü kemancı Nasser Ali, öfkeli karısının kırıp parçaladığı değerli kemanının yerine bir başkasını koyamayınca, intihara karar veriyor. Ve açlık grevine girişip Azrail'in gelmesini bekliyor! Ama ölüm yaklaşsa da sürprizler bitmiyor. Satrapi'nin amcasının gerçek öyküsüne yaslandığı bildirilen film, kendine özgü bir masal atmosferini ve onulmaz bir naifliği ön plana çıkarıyor. Ancak ne tam olarak inandırıyor, ne de masal havası yeterince kurulabiliyor. Öncelikle keman yüzünden ölmeye kalkmak... Nasıl, niçin? Sonra senaryodaki dengesizlik. Öyle ki, olayın 'müsebbibi' olarak gösterilen, ünlü Portekizli oyuncu-yönetmen Maria de Medeiros'un oynadığı eş karakteri, finale doğru birden erkeğini çok seven hassas bir kadın oluyor! Küçük rollerde karşımıza gelen Isabella Rossellini, Chiara Mastroianni gibi oyunculardan yeterince yararlanılmazken, hikayenin sürekli ileri geri sıçralamalarla anlatılması da pek başarılamamış. Velhasıl karşımızdaki ne bir Jacques Demy masalı, ne de bir
Amelie. Onlar gibi zirveye oturacak bir film yapma fırsatı kaçırılmış. Yine de oyuncuları, atmosferi ve incelikli siyasal altyapısıyla görülebilecek bir film.
AZRAİL'İ BEKLERKEN (Poulet aux Prunes) **
Yönetim ve senaryo: Vincent Paronnaud, Marjane Satrapi Görüntü: Christophe Beaucarne Müzik: Olivier Bernet Oyuncular: Mathieu Amalric, Maria de Medeiros, Golshifteh Farahani, Edouard Baer, Eric Caravaca, İsabella Rossellini, Chiara Mastroianni, Jamel Debbouze/ Fransız filmi
