Taviani kardeşlerin her filmi bir olaydır. 1960'larda başlayan ve
Babam ve Ustam,
San Lorenzo Gecesi,
Günaydın Babil,
Geceleyin Güneş,
Fiorile gibi başyapıtlar veren bu işbirliği, ikisi de 80 yaş civarındaki sanatçılar için belki son bir veda. Film, diğer yapıtlarından farklı. Sanki belgeselle flört ediyor ve deneysel bir sinemaya kucak açıyor. Roma'nın ünlü Rebibia hapishanesindeki mahkumlar, yeni uygulama gereği tiyatroyla ilgilenmeye ve bir oyun sahnelemeye koyuluyorlar: Shakespeare'in
Jül Sezar'ı. Seçmeler yapılıyor, provalar başlıyor. Ve sonunda oyun başarıyla sahneleniyor. Ünlü kardeşler, bize hem (hayli özetlenmiş) gerçek bir Shakespeare dramı sunmayı, hem de o suç dünyası içinde bile varolabilecek sanatsal filizleri anlatmayı amaçlıyor. Elbette Shakespeare'in her derde deva olduğu ve suçluları nedamete ve namuslu bir yaşama davet ettiği gibi naif bir mesaj yok. Ancak çok farklı dünyaların bir yerde kesişebileceği ve sanatın iyileştirici gücü, her şeye karşın ana temalar arasında. Asıl önemlisi, filmin gerçekten hapishanede ve gerçek mahkumlarla çekilmiş olması. Bu, filme belki asıl gücü olan belgeselliği veriyor. Ve acı yaşam koşullarının bir süreliğine de olsa değişmesi umudunun belli bir disiplinle karışık biçimde sunulmasıyla, bir komünün hayatında neler yapılabileceği gösteriliyor. Son Berlin'den Altın Ayı'yla dönen bu özgün ve cesur filmin, özellikle has sinema ve tiyatroseverlere göre olduğunu yine de hatırlatalım.
Not: Film yalnız Beyoğlu Sineması'nda oynuyor
SEZAR ÖLMELİ (Cesare Deve Morire) ***
Yönetim ve senaryo: Paolo ve Vittorio Taviani Görüntü: Simone Campagni Müzik: Giuliano Taviani ve Carmelo Travia Oyuncular: Cosimo Rega, Salvatore Striano, Giovanni Arcuri, Antonio Frasca, Juan Dario Bonetti İtalyan filmi.
