Bu genç jandarmayı size yazmam lazım.. Mario Frangulis konserine, Efes Harabeleri'ne giderken, Selçuk'ta tanıdım onu..
Yöre tarihi.. Gelen binlerce insan.. Yüzlerce araba.. Yollar az ve dar.. Bir düzenleme hem akışı sağlamak, hem tarihi korumak için şart..
Bölge jandarma bölgesi.. Görevi de astsubay başçavuş (Rütbeyi yanlış yazdıysam kusura kalmasın. Yıldızları bilirim de şeritleri bir türlü tam öğrenemedim.) Alper ve takımına vermişler..
Bizde jandarma dedin mi, dillere sakız deyiş gelir akla..
"Yassah hemşerim!.."
Bir karış suratlı birisi size neyi yapmayacağınızı emreder.
Görevi odur, kafasınca.. Alper Astsubayım, gelenleri Selçuk girişindeki otoparkın orda karşılıyor. Güler yüzle.. Bu kadar önemli ki, hayatta.. Güler yüzlü güvenlik görevlisi.. Bizde genelde güvenlik görevlisi olmak, asık suratlı ve kasıntı olmakla eş anlamlıdır sanki..
Uzaktan izliyorum. Alper Astsubay ve erleri, herkesi güler yüzle karşılıyorlar.
Görevleri "Yasak" demek değil.. Herkese yardımcı oluyor, nereden, nasıl gitmeleri gerektiğini anlatıyorlar.
Bu nasıl bir mucize, bu nasıl bir güzelliktir..
Güler yüz, gülümseme, nasıl mucizeler yaratır!.. İçim sevgiyle, mutlulukla doluyor bir anda..
İstanbul'a ilk geldiğimde arabamla Ali Sami Yen etrafında dolaşır, park edecek yer ararken bir trafik polisi "Yürü.. Yürü" diye bağırmıştı. "Maça gideceğim, arabamı bırakacak yer arıyorum" diyecek oldum. "Burası yasak" dedi.. "Peki, nereye bırakabilirim" diye sorunca, bir fırça daha yedim.. "Maça gelirken bana mı sordun.. Hadi çek arabanı.."
O polisi aradan geçen 30 yıla rağmen unutmadım.. Alper Astsubay'ı da unutmayacağım..
