Son yıllarda liselere ve üniversitelere ödül almaya gittiğimde hep ayni şeyi söylüyordum..
"Gençler.. Şu anda bana vereceğiniz plaket gibi onlarcası evimde ve ofisimde var. Artık sergileyecek yerim de yok, depoda saklıyorum.. Yani, bu ödül beni artık heyecanlandırmıyor.. Hem heyecanlandırsa da, yürümüş, yolun sonuna yaklaşmış biriyim.. Oysa hele günümüzde yığınla İletişim Fakültesinden mezun çoğu işsiz yığınla genç gazeteci var.. 70 yaşındaki Hıncal'a yetmişinci ödülü vereceğinize, 20 yaşındaki bir genç gazeteciye ilk ödülünü verin ki, coşsun. Onları alkışlayın ki, gençlerin yolu açılsın. Işığınız onların yoluna düşsün. Bu ülkede hiç değilse gençler, gençlere sahip çıksın.."
Kışın son günlerinde Ankara Atatürk Lisesi'nden geldiler bana..
"Sizi seçtik ve mutlak gelmenizi istiyoruz" diye..
Tüm söylediklerimi kenara attım ve "Ankara Atatürk Lisesi'ne iki elim kanda olsa giderim" dedim..
Neden?.
Çünkü o lisede hayallerim, o lisede gençliğim vardı, okuyamasam da..
Babam Ankara'ya tayin olduğunda iki lise vardı. Gazi ve Atatürk.. Ben Kurtuluş Ortaokulu'na gidiyordum, evin yakınında. Mezun olunca da, gıpta ettiğim o çok modern, spor ve tiyatro salonları olan, öğrencileri her türlü faaliyetin içinde ve başında olan Atatürk Lisesi'ne yazılacaktım..
Olmadı. Tam mezun olduk, Milli Eğitim Bakanlığı Kurtuluş'u Lise yapmaya karar verince orada kaldık. Ama Atatürk de hayallerimde kaldı. Harika futbol, atletizm ve basketbol takımları, müthiş tiyatro gurubuyla.. Bir minik teneffüs bahçesinden başka tesisi olmayan Kurtuluş'ta biz Lise I gibi değil, Orta 4'tük sanki..
Sonra Liselerarası birlik kuruldu. Kurtuluş'u temsilen ben seçildim. Toplantılar Atatürk Lisesinde olurdu. Gittiğimde nasıl gıpta ile bakardım etrafa..
Yıllar sonra o gıpta ettiğim lise beni çağırdı işte..
Koştum gittim..
Gençlere iki şey söyledim..
"Bu ülkenin en kutsal lise adına sahipsiniz.. En değerli iki isim yan yana.. Ankara ve Atatürk.. Kıymetini bilin.. İki..Benim buraya gelmemi istiyorsanız, ödül, plaket vermeniz gerekmez. Çağırın koşarım.. Hem de o zaman baş başa oturur, saatlerce sohbet ederiz!.."
