Ben eşeğim.. Hem de iki defa eşeğim.. Her sergisinde, fuarda rastladığımda beni nasıl elimden yakalar, yanına oturtur, sohbet eder ve "Bodrum'daki atölyeme gelmelisin. Bayılacaksın" derdi.. Ben de hep söz verirdim.. "Bu yaz geliyorum Bodrum'a, uğrarım mutlak.."
Bodrum'a hem de Turgut Reis'e festival için kaç yaz, kaç kez gittim. Yahu eşek adam, konser saatinde ucu ucuna yetişeceğine, öğleden gitsene.. Burhan Ağabey'e uğrasana.. Akşama kadar sohbet edip, yemeği onunla yesene.. Konsere beraber gelsene..
Hep niyet, hep niyet..
Tanrının günü, konserin sayısı çok ya.. "Bir dahaki sefere.. Bir dahaki sefere.."
En kolay şey, hayatı ertelemek için özür bulmak..
Contemporary İstanbul Fuarı açılışını TV haberlerinde izlerken gördüm Burhan Ağabey'i, içim cız etti.. İkinci eşekliğim.. Gavura kızıp oruç yemek.. Haluk Özden'e yönelik kıskançlık ve sansürü protesto için fuarı tek başıma boykot ettim. Gitmedim.
Gitmeyince de Burhan Ağabey'i son kez görme fırsatını kaçırmışım meğer..
Dün sabah odama girerken Yasemin yolumu kesip haberi verdi..
"Burhan Doğançay'ı kaybettik" dedi.
Allahın günü "Hayatı ertelemeyin" diye millete talkın veren benim de içim öldü..
Sanatını yazmama gerek yok.. Herkes yazacak çünkü..
Ben onun insanlığını, dostluğunu, candanlığını, mütevaziliğini anlatmalıyım.
Nasıl harika bir adam olduğunu yazmalıyım.
Bir eşek olarak yazmam mümkün mü?.
Bağışla beni Burhan Ağabey!..
İmam bize soracak.. Ben sana sorayım..
"Hakkını helal ettin mi?."