Anadolu'nun kendine has adetleri vardır.. "Ağbi, abla" derler, kendilerinden genç olduğunu bile bile.. Saygı ifadesidir o sözcük, yaş değil..
El öperler.. Onun da yaşla alakası yoktur. Protokol, rütbe yağlaması da değildir. Öylesi için hatta "El öpenlerden olmayın" nasihatı verilir.. Mekteb-i Mülkiye'nin o zamanlardaki dekanı Turhan Feyzioğlu, çoğu devlet memuru olan öğrencilerine açılış dersinde böyle dediği için Demokrat Parti hükümetinin gadrine uğramıştı.
El saygıdan öpülür.. Sevgi dolu saygıdan.. Bir de gönülden teşekkür için..
Sevgili kardeşim Zeliha'nın ellerini öpmek istiyordum aslında, boynuna sarılırken..
Zeliha, Zeliha Berksoy.. Büyük Semiha'nın kızı.. Rumeli Caddesi'nde iki yıldır sessiz sedasız işler yaparmış, haberim yok..
Sonunda kolumdan tutup götürdü..
Rumeli Cafe'nin üzerinde iki kat kiralamış, Semiha Berksoy Vakfı için..
Okul.. Tiyatro, Opera, Hitabet sanatları.. Çocuklar için bale, tiyatro, koro.. Bireysel dersler Gitar, Keman, Piyano, Şan, Caz, Çello, Flüt..
Bir de tiyatro.. Butik..
Benim evin salonu kadar. Dörtte üçü sahne.. Dörtte birinde üç sıra sandalye var.. Hepsi o..
Oyunun içindesiniz adeta..
Oyun İsmene..
İsmene, Antigone'nin kız kardeşi.. Sofokles'in, Antigonesi, o müthiş dramı, Antigone'nin tarafından anlatır. İsmene orada, Antigone tarafından sürüklenen, yapacağı herşey söylenen sessiz kızkardeştir..
Yannis Ritsos, (1909- 1990), o eşsiz Yunan Şairi, olayı bir de İsmene'nin bakışı ile şiirleştirmiş, on yılda.. On yıl sürmüş yazması.. Cevat Çapan da muhteşem çevirmiş.. Tıpkı Antigone gibi, bu da her devirde geçer müthiş bir eleştiri.. Zorbalığın, faşizmin, diktanın eleştirisi..
..Ve de Almila Uluer Atabeyoğlu bir oynuyor ki.. Bittiğinde öylesine büyülenmiştim ki, alkışlamaya zorlandım.. Müthiş zor bir rol.. Tek başına.. Bana sorarsanız yaşıyor.. Bir yandan da düşünüyorum.. "Yaşıyorsa yandı. Ben bir izlemekte dağıldım. Bu kız iki yılda doktorluk olmuştur.."
Eşine sordum, "Eve taşıyor mu" diye.. Güldü.. "Saat ikiyi buluyor uyumamız" dedi.. Benim de öyle oldu.. İkiye kadar düşündüm..