Alpay bizim gençliğimizin starıydı. Esrarengiz şarkıcı.. Bütün şarkıları hit oluyordu, ama Alpay'ı gören, tanıyan, hatta resmini gören yoktu. Hayatı boyu perde arkasında kalmayı tercih etti Alpay.. Sesini bilsin insanlar yeterdi.. Yetti de.. Hâlâ söylüyor.. Hâlâ yazın Bodrum bahçelerini, kışın Ankara salonlarını dolduruyor.
Geçen akşam, merakla izlediğim Yekta Kopan'la Kültür Sanat'ta Alpay'ı görünce çok sevindim.. Ama görüntüsü üzdü..
Alpay, saçlarını perukla takviye etmekle kalmamış, bir de, sakal bıyık, kafasında ne kadar kıl varsa, kömür rengi boyatmış..
Yekta bir ara, Alpay'ın şarkısını sunarken ekranı böldü. Bir yanda konuğu Alpay oturuyor. Öte yanda "Esas" Alpay şarkı söylüyor.. Kırlaşmış saçlarıya, sakalsız ve bıyıksız..
Sevgili Alpay, Yekta'dan DVD istesin ve o sahneyi izleyip iki Alpay'ı karşılaştırsın. Ne kadar yanlış yaptığını görecektir..
Her yaşın güzelliği, o güzellikle yaşlanmayı bilmek ve sindirmekten geçer..
Botokstan ifadesini kaybetmiş, gerilmekten, davul derisine dönmüş suratlara sahip kadın dostlarımın yüzüne bakamıyorum. Bu yüzden karşılaşmamak için gayret sarf ediyorum inanın..
Şimdi de Alpay!..