Ben daha seyretmeden, haberleri okumaya başlayınca alkışlamıştım Kerem'i.. Kerem Alışık.. Sadri'nin oğlu.. Çolpan'ın oğlu.. Baba aktör, ana aktör.. Yüreğinde tiyatro aşkı ile doğmuş.. Sadri onun futbolcu olmasını isterdi aslında.. İzmir'de o yok edilen efsane Büyük Efes'in bahçesinde sürüklerdi beni, "Gel Kerem'i seyret" diye.. O zaman halı saha yok, Efes'in çimleri vardı. Orda oynardı Kerem ve arkadaşları.. 10 yaşında falan..
"Şu yeteneğe bak. Büyüyünce neler olacak" derdi..
Oyunun sonunda Kerem önce salonu tıklım tıklım dolduran ve ayakta alkışlayan seyirciye selam verdi, sonra yukarıya bir Turist Ömer selamı sarkıttı.. Sadri ordan bakıyordu çünkü gururla.. Benim gibi, gururla..
Televizyon, internet, cep telefonlarının yarattığı sanal dünya, insanların gerçek dünyaya ayırdıkları zamanı hızla tükettiği için, tiyatrolar büyük sıkıntı yaşarken, 10 kişilik orkestra, 30 kişilik oyuncu kadrosu, tonla dekor kostüme ihtiyaç duyan bir yapıma, hem de arkasında devletin, ya da belediyenin ödenekleri olmadan kalkışmak, idealizmin de ötesinde bir yürek işiydi..
Seçilen oyun da, Türk sahnelerinin efsanesi, unutulmaz Keşanlı Ali olunca hele..
Hele o "Efsane"yi izleyenler benim gibi hayatta iken.. O dünya çapındaki performansla çok kolay mukayese yapabilecekken..
Ben Keşanlı Ali'yi bilirim.. Hem de çok iyi bilirim.. Çünkü defalarca, belki 50 kez falan izledim.. Engin Cezzar/ Gülriz Sururi'de izlemeye doyamadım. Muhteşemdi.. Her şeyi ile muhteşem..
Engin harika bir Keşanlı, Gülriz olağanüstü bir Zilha'ydı.. Oyundaki herkes olağanüstüydü, ama helacı Şerif Abla'da Semiha Berksoy dünya çapındaydı. Ben böyle bir ses, böyle bir oyunculuğu dünyanın hiç bir yerinde görmedim.. Ne Broadway'de, ne Londra'da..
Oyunun hemen başındaki şarkısını bitirince salon yıkılır, Semiha alkışlardan "Bis" yapmak zorunda kalırdı.. İzmarit Nuri'de unutulmaz bir Genco Erkal vardı..
Hatırlayabildiklerim.. Madam Olga'da Ani İpekkaya.. Şevket Altuğ.. Aydemir Akbaş.. Ülkü Tamer.. Turgut Boralı.. Hepsi, hepsi harikaydılar..
Haldun Taner'in yazdıkları çoğu bugün için de geçerli, unutulmaz bir "Devir" hicviydi..
..Ve de Yalçın Tura'nın çoğunu dinleye dinleye ezberlediğim şarkıları.. Müziği..
Daha sonra Devlet Tiyatroları oynadı.. Şehir Tiyatroları oynadı.. Anasının kızı Zeliha Berksoy'u Zilha rolünde izledim. Ona da bayıldım..
Ve TİM'in kapısına geçen pazar öğleden sonra, bütün o duyguları yeniden yaşayarak gittim ve..
..Ve oyunun sonunda çılgın gibi alkışlayanların arasına katıldım..
Kerem ve arkadaşları başarmışlardı.. Kerem ve arkadaşları, harika bir Keşanlı yapmışlardı.. Heyecanla beklediğim Şerif Ablanın şarkısını Serda Kondeler Aktuna çok güzel okudu.. Sonra çok çok iyi bir Zilha izlemeye başladık. Songül Öden.. Yavuz Bingöl, üzerine kalan bir cinayetle halkın efsaneleştirdiği sıradan adamı o kadar iyi canlandırdı ki.. "Mertlik belası" şarkısını da harika okudu.. İzmarit Nuri'de Mustafa Üstündağ çok başarılıydı.. Sipsi Selim'de Batuhan Pamukçu'ya bayıldım. Yahu yere serilmiş ayı postunu oynayan adam 40 kişinin olduğu sahnede rol çalar mı?. Çaldı, Batuhan..
Madam Olga'da Tuba Ünsal'a inamadım.. Bu kıza baş roller gerek.. Yani bir insan sahneye bu kadar mı yakışır?. Madam Olga gibi bir rolün altından öyle bir kalktı, o "Uygarlık/ Civilization" şarkısını öyle güzel söyledi ki..
Büyük Usta Kayıhan Yıldızoğlu'nu iş adamı İhya rolünde izlemek çok hoş bir sürpriz oldu benim için..
..Ve de gölgede durarak lambayı tutanlar.. O harika orkestranın müzik direktörü Çiğdem Erken.. Kostümleri yapan Başak Özdoğan.. Dekorları hazırlayan Barış Dinçel.. Dansları yöneten Cihan Yöntem ve bu hayli zor işi, sahneye büyük bir başarı ile koyan Ahmet Mümtaz Taylan..
Hepsini yürekten, canı yürekten kutluyorum..
Onları alkışlarken, Gülriz'i, Engin'i, Genco'yu, Ani'yi, ölümsüz Semiha'yı alkışladım ayni anda..
Beni aldılar, yarım asır öncesine götürdüler.. Gençliğimi yeniden yaşattılar..
Var olsunlar..