"DAYI Bey" derim Tanju Tecimer'e.. Sevgili Kardeşim Birol Nadir'in dayısı olduğu için. Londra gezilerimde çok birlikte olduk. İyi gazeteciydi, Londra'ya taşınmadan önce.. Ara ara bana notlar yazar, Nuyan Ağbi gibi, Safter gibi.. Geçen hafta sonu gene yazmış.. 95'lik Eli Wallach'ı yazmıştım ya, Borsa filmini anlatırken.. Ordan girmiş..
"Yazında bahsettiğin 95'lik Eli Wallach için araştırma yaparken ki, bir başka 95'liğin ölüm haberi düştü: Sir Norman Wisdom.
Çocukluğumuzun kasketli, dar elbiseli, çocuksu komedyenini Charlie Chaplin kadar hatırlarız herhalde.
Mağazada çalışan Pitkin rolüyle epey filmi gelmişti 1950 sonlarında. 3'ten 73 e herkes sakarlığını, duygusallığını ve sonunda patronu Mr. Grimsdale'i mat etmesini kahkahalarla izliyordu.
(Burada parantez açıp araya gireyim, Dayı Bey.. Ahmet'le (Kışlalı) ortak zevklerimizin başında sinema geliyordu. Hele maç için İstanbul'a geldiğimizde, o zaman efsane Beyoğlu'nda mutlak bir film izlerdik. O sevimli İngiliz komedyeni Norman Wisdom ikimizin de favorisiydi. Kapıda afişi görünce, Yeni Melek'e daldık. Gerçekten bütün salon kahkahalarla izliyor, ama en gürültülü gülen de önümüzde oturan, zamanın en ünlü, en saygın sinema eleştirmeni.. Öyle kahkaha atıyor ki, zaman zaman kafalar ona çevriliyor, "Kim bu" diye.. Döndük Ankara'ya.. Mülkiye kantininde Ahmet önüme gazeteyi koydu. "Bak ne yazmış" diye.. İnanamadım.. Hani o bütün sinema gülerken, salonu sarsan kahkahalar atan eleştirmen "Bu soğuk İngiliz esprilerine kim güler" diye yazmış, tek yıldız verdiği film için.. Şaka gibi.. O gün anladım ki, ben eleştirmen olamam.. O başka iş.. h.u.)
Enver Hoca'nın Stalinist Arnavutluk'unda Batı'dan her türlü film girmesi yasakmış. Norman Wisdom filmleri hariç. Çünkü o bir proletarya kahramanı sayılmış patronlara karşı. 6-7 yıl önce gittiği Tiran'da ödül vermişler.
Londra'dan şöyle bir sesleneyim dedim. Ayrıca doğum günlerimiz yaklaşıyor.
Şimdiden çok senelere!
12 gün küçüğün Tanju, namı diğer Dayı Bey!."