Bahçeşehir Üniversitesi Ulaştırma ve Uygulama Araştırma Merkezi Başkanı ve İstanbul Anakent Belediye Başkanı Ulaşım Danışmanı, Prof. Mustafa Ilıcalı ile trafik turumuzu dün Cemal Reşit Rey önünde bırakmıştık..
Nişantaşı yönünden üç şeritli yola giriyorsunuz. Bu yol üzerinde, 100 metre içinde İstanbul'un en yoğun üç salonu var. Cemal Reşit Rey, konser.. Muhsin Ertuğrul, tiyatro. Lütfi Kırdar kongre.. Sezonda üçü de hemen her gece dolu. Üçüne de bu tek yoldan giriliyor. Yöre yeniden düzenlenirken, yolu Hilton'un arkasına bağlayan bölümü iptal edildi. Şimdi bu, gecede beş bin kişi toplayan (Ki bu en az bin otomobil demektir) üç salona, yüzlerce arabayı hemen ayni saatlerde tek yoldan getirmek demek oluyor. O yol üstelik çıkmaz. Yani sona varan, o daracık yolda üç dört manevra ile U dönüşü yapmak zorunda. Çünkü, bu yoğun sokağı, çıkmaz hale getiren harika (!) kent plancıları, hiç değilse dönüşü kolaylaştıracak bir yay koymayı dahi düşünmemişler. Oysa yolun sonundaki alan öylesine müsait ki.
Bin araba.. Daracık çıkmaz sokak.. Sonunda manevrasız dönüş mümkün değil. Arkaya tonla araba yığılmışken manevra nasıl yapacaksın o ayrı soru. Yetmiyor, bu daracık sokağa İstanbul Büyükşehir Belediyesi iki yanlı İspark, yani paralı otopark koymuş. İki yanda beşer araba.. Günlüğü 10 lira.. Yani İspark burda günde 100 lira kazanacak diye, zaten trafik cinayetlerinin birbiri ardına işlendiği yere bir de vatandaşı çıldırtan katliam ekleniyor. Trafik öyle bir kilitleniyor ki, kuyruk, aynen yaşadım, geriye doğru uzuyarak, Mecidiyeköy'e kadar sarkıyor. Bir gece CRR'ye, Mecidiyeköy kavşağından tam bir saat 20 dakikada geldim ve konserin ilk yarısını kaçırdım.
Şimdi bu yola açılan bir kapıyı daha gösterdim hocama..
"İtfaiye!.."
İstanbul'un en büyük ve en merkezdeki itfaiyesi. Her yere yetişebilir.. Tabii yola çıkabilirse.. O trafik cinayet yoluna, iki yanlı İspark'ın arasına açılıyor İtfaiye, yani saniyesi kıymetli saniyesi can kurtaracak Belediye Kuruluşu'nun kapısı.. Belediye kendi şirketi ile kendi hayati işini engelliyor.
Bu olacak şey mi?. Bunun mantığı var mı?. "Bu kentin sahibi var mı" deyişim bu yüzden..
İkisi belediyeye ait üç büyük ve yoğun salon ve de belediyenin itfaiyesi ayni daracık ve de çıkmaz sokağa açılıyor. Burada hiçbir düzenleme yok. Ama ayni belediyenin malı İspark'ın yolu iyice daraltan otoparkları var.. Hem de CRR'nin altı nerdeyse bomboş duran kapalı otoparkken.. Yani o yol kenarı parklara hiç ihtiyaç yokken..
Hocam bir kez daha "İnanılmaz" dedi..
Ona, o günkü turumuzun son "İnanılmaz" noktasını gösterdim. Dolmabahçe-Dolapdere Tüneli.. Kağıt üzerinde, 35 dakikalık yol 2.5 dakikaya iniyor ve İstanbul'un en yoğun bölgelerinden birinde, trafiğin büyük bir bölümünü yer altına indiriyor. Dolmabahçe-Köprü gidişini mesela, Beşiktaş-Barbaros Bulvarı yoğun trafiğinden alıyor. Üç dakikada E-5'tesiniz..
Bir koşul var.. Eğer tünele girebilirseniz.
CRR'den Tünel'e yürüseniz, beş dakika.. Ama araba ile gitmeye kalkarsanız, günün en boş saatindeydik, saat tuttuk. 17 dakika.. Çünkü tüneli yapmışlar, ama çevreyi tünele giriş için düzenlememişler. Tünele nasıl girdiğimizi Hocama gösterdim. Nişantaşı'nın zaten daracık, zaten tıkalı sokaklarında uzun bir tur atarak. Oysa CRR-Tünel arasında çok geniş ve bomboş bir cadde vardı, sadece düzenleme bekleyen.. Bir köprü yapmışsınız, ama yolu yok.. "Şu manzaraya, şu güzelliğe bakar mısın" diyorsunuz sadece..
35 dakikalık yolu 2.5 dakikaya indiren tünele girdik. Bizden başka dört araba daha vardı. Bomboştu tünel.. Çünkü girilmesi nerdeyse mümkün değildi.
Mustafa Ilıcalı Hocam'la çözümü de konuştuk.. Aklın yolu bir..
Geçen dönem milletvekili imiş, Prof. Ilıcalı.. Ve İstanbul trafiğine çözümün çaresini, bir yasa teklifi ile Meclis'e sunmuş. O tasarı hâlâ Meclis'te bekliyor..
Ne mi?.
Yarın anlatacağım!..