Başlık Bülent Ortaçgil dizelerine benzedi.. O zaman öyle devam edelim.. "Ama görmezseniz, sinema seyircisi olamazsınız.."
Yani, gerçek bir sinema seyircisi olabilmek için bazı filmleri görmeniz, nefret etseniz bile tahammül etmeniz gerekiyorsa eğer (ki bu tartışılabilir), Deccal/ Antichrist bunlardan biri..
Giderseniz eğer "Yarısında çıktım" diyenlerden olmamak için mücadele edin. Direnin..
Özellikle ikinci yarıyı izlerken "Bu film normal bir kafadan çıkmış olamaz. Bu senaryoyu ancak bir manyak yazar, bir manyak çeker" dedim içimden. Meğer, hem yazıp hem çeken Lars von Trier, çekimden iki ay evvel akıl hastanesinden çıkmış.. Şiddetli bir depresyonu tedavi etmiş doktorlar.
Film sert.. Şiddet açısından sert.. Seks açısından sert.. Geçen yıl Cannes'daki açılış galasında bazı konukların yarıda terk etmeleri bundan.
Bizde bir sansür dışında tam gösteriliyor. Sansür son bölümde.. Kadın, cinsel organına odunla vurup bayılttığı erkeğe, adam bilinçsiz yatarken mastürbasyon yapar, kanla karışık sperm üzerine fışkırana kadar. O sahne karambole gelmiş.
Aslında filmin içeriği ile ilgili bir şey yazma niyetinde değildim. Ama bu kadarcığı bile, gerisinin ne olduğu hakkında size fikir verebilir.
Antichrist baştan sona simgelerle dolu bir film.. Kadınla erkeğin yaşadığı dış doğa, yani orman cennet.. İnsanların bir de iç doğası var. Kadının içindeki doğa onu giderek şeytanlaştırıyor.. Din kitaplarını hatırlayın. Şeytan.. Kadın.. Memnu meyve.. Cennetten kovulma..
Başkalarının ne dediğine bakmayın. İyi bir sinema seyircisi, meraklısıysanız, bu filme tahammül etmeye çalışın ve kendi kararınızı kendiniz verin..
Benden bu kadar..