KODO'YU izlerken karar verdim ki, Amerikalılar, Hiroşima ve Nagazaki'ye atom bombası atmaya mecburdular. Atmasalar bu Japonları yenmeleri mümkün değildi. İkinci Dünya Savaşı belki hâlâ sürüyor olacaktı!..
Yahu bu nasıl bir irade, bu nasıl bir inat, bu nasıl bir güç, bu nasıl bir dayanıklılık, bu nasıl bir disiplindir..
İnsanın aklı duruyor, gerçekten aklı duruyor..
Kodo "Kalp atışı" demekmiş Japonca'da.. Benim izlerken kalbim duruyordu, onlarınki çalarken nasıl sapasağlam kalıyor?.
Böylesi bir gösteriyi hazırlamak nasıl insanüstü yaratıklar gerektirir, kaç yıl çalışmak lazım, aklım almadı, aklıma sığmadı..
Dondum kaldım..
Kaçıranlar, gerçekten çok şey kaçırdılar..