Çarşamba öğleden sonra, Yaşamdan Dakikalar'ı çekiyoruz.. Sunay Akın'dan bir şiirle başladık gene.. Bu defa kendi şiirini okudu.. Kısacık.. Ama ben çok uzun düşündüm.. Hala da düşünüyorum ya..
"İki çocuk rahatlıkla oturduğumuz kapının eşiğine kendi başıma zor sığıyorum bugün. Büyüdükçe insan yalnız mı kalıyor ne?."
"Büyüdükçe"yi bilmem.. Ama yaşlandıkça yalnız kalmaya başlıyoruz galiba.. Beni düşündüren de bu zaten.. Bana "Yaşlanıyor musun Hıncal" dedirten bu düşünce..
Ben yaşlanmaya hep direndim.. Yaşlanma insanın kafasında.. Kafa kağıdında değil.. Bunu savundum durmadan.. Aynalar olmasa, 20'li yaşlardayım hep.. Öyle düşünüyorum.. Engin (Ardıç) kızıyor, belki de kıskanıp kızıyor ama öyle de yaşıyorum.. Ben de ona kızdım geçen gün.. "Hıncal altmışı aştı, hala genç kızlara sarkıyor" demiş, bir söyleşide. Keratanın yazılarını kaçırmam, ama röportajı atlamışım. Söylediler..
Hayatım boyunca hiç kimseye sarkmadım.. Ne genç, ne yaşlı.. Ne bugün, ne delikanlılık çağında, başımda kavak yelleri eserken.. Babam bana "İstememeyi" öğretti. Bana verilmeyen hiçbir şeyi istemedim.. Meslekte maaşlarım dahil.. Karşı cinsten birisi bana bir adım atmadan, ben adım atmadım.. Bana uzanmayan hiçbir ele, elimi göstermedim..
Bu yüzden neler neler kaybettiğimi kız arkadaşlarım da söylerler.. "Nasıl gözünün içine bakardık, anlamazdın.."
Anlardım, ama gene de ilk adımı onlardan beklerdim..
Cyrano gururum var ya.. Peki niye şimdi "Sana ne oluyor" diyorum kendi kendime..
Sunay'ın "Yalnızlık" şiiri bana pek bir dokundu da ondan..
Böyle şeyler dokunmaya başladı ise dikkat!..
İnsan yaşlandıkça yalnızlaşıyor zahir.. Yıllar boyu taşıdıklarınız, en zor anlarında yanlarında olduklarınız.. Okulda.. Kariyerin, başarının, şöhretin, paranın ilk adımlarında sırtlarını güvenle size yaslayanlar, iki ayaklarının üzerinde tek başlarına durmaya başladıklarını hissettiklerinde son kullanma tarihinizin geldiğine hükmediyor olmalılar..
Sizin yıllarca taşıdıklarınız, sizi bir gün bile taşımak istemiyorlar..
Gidiyorlar!..
O zaman..
O zaman iki yol var.. Yaşlılığı ve yalnızlığı kabul etmek..
Ya da taşıyacak yenilerini bulmak.. Birilerini taşıyabildiğiniz sürece yaşlı değilsiniz demektir. O zaman da yalnız kalmazsınız!.. Yalnız kalmadıkça, yaşlanmış olmazsınız. Bu döngü böyle sürer gider..
Götürebildiğiniz kadar!.
