Avrupa Birliği (AB) Komisyonu'nun "Türkiye'nin son bir yıllık icraatlarının karnesi" diye kabul gören "Yıllık İlerleme Raporu" nun 2009 versiyonunu dün belki de ilk kez hiç heyecanlanmadan okuduk.
Rapora Avrupa'nın kalbi Brüksel'den en az 9 saat, Türkiye'den, daha doğrusu İstanbul'dan da 6 saat uzaklıktaki bir diyarda göz attığımız için olsa gerek.
O uzaklığın, uzaklaşmışlığın, rahatlamanın ya da ağırlık atmanın verdiği -geçici de olsa- huzurdan kaynaklansa gerek.
Evet, Kazakistan'dayız. Kazakistan'ın eski başkenti Almaty'de. Bizim anladığımız, bellediğimiz sözcükle ifade etmemiz gerekirse, Alma Ata'da. (Not: "Elma" demesini de biliriz, "Alma" demesini de.)
Siz bu satırları okurken Kazakistan Cumhurbaşkanı Nur Sultan Nazarbayev'le ya görüşmüş ya da görüşmek üzere konutuna doğru yola çıkmış olacağız. (Not: Türkiye ile Kazakistan arasında 3 saat fark var, + Üç saat.)
AB İlerleme Raporu'nu geçmiş yıllara göre daha düşük yoğunlukta ilgiyle okumamızın nedeni sadece coğrafi uzaklık değil. İçinde bulunduğumuz ortamın, çevremizdekilerin yaydıkları enerjinin de -pozitif mi yoksa negatif mi; yanıtı nereden baktığınıza bağlısanırız göz ardı edilemeyecek bir etkisi var.
Çünkü, AB Komisyonu'nun 2009 Türkiye İlerleme Raporu, buralarda kimseyi ilgilendirmiyor. Açıkçası, kimsenin umurunda değil.
Dahası, ne zaman biz bu raporun öneminden söz etmeye kalksak, lafı ağzımıza tıkıyorlar: "AB'yi bırakın, Avrasya'ya bakın."
Daha nazikleri veya diplomatları da şöyle diyorlar: "Tamam, yüz yıllık Avrupa yolculuğunuzdan vazgeçmeyin ama asıl güzergâhınızın buraları olduğunu bir gün fark edeceğinizi de aklınızın bir köşesine yazın."
Gerçi Nazarbayev'le mülakatımızı aktarırken ayrıntılı not düşeceğiz veya başlı başına bir yazı konusu yapacağız ama şimdiden ön bilgi vermenin de sakıncası yok: Türkiye'nin geleceği büyük ölçüde buralarda. Bu coğrafyada. Gerçekten.
Dünyanın yeni Batı'sı
Sadece Türkiye'nin değil; Avrupa'nın da. Burnundan kıl aldırmayan "Küçük Napolyon", yani Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy geçen hafta buralardaydı. Alçakgönüllülüğün en alt basamağına inmiş bir profille. Neden?
Çünkü enerji (Petrol, doğalgaz) burada.
Çünkü asıl veya bitmeyen enerji (Uranyum) burada.
Çünkü yeryüzünün aklınıza gelebilecek tüm metalleri, tüm doğal zenginlikleri burada.
Çünkü pek de uzak olmayan bir gelecekte (Bilemediniz 10 yıl sonrasını kastediyoruz) burası, bu ülke dünyanın yeni Norveç'i, Kanada'sı, Avustralya'sı olacak. Yeni Vahşi Batı veya Ehli Batı ilan edilecek. Herkes buralara akın edecek. Dünyanın dört bir diyarından bitmek bilmeyecek göç kervanları uzanacak buraya.
Bir "Neden" daha... Ve bir yanıt daha: Çünkü başta Suudi Arabistan, İran, Rusya olmak üzere dünyanın bilinen petrol rezervleri kurumanın ilk işaretlerini verirken, Kazakistan'daki rezervlerden ilk veya turfanda petrol sütunları fışkıracak.
Ve gerçekten buralara akın olacak. Günümüzde Afrika'dan, Asya'dan, Ortadoğu'dan Avrupa'ya kaçak ve-veya yasal göçün belki de yüz misli büyüklükte.
Alın bir "Neden" daha. Ve de bir yanıt daha: Çünkü buralar gerçekten uçsuz bucaksız. Sadece uçsuz bucaksız değil; neredeyse in-cin top atıyor. Gözünüzün önüne getirmeye çalışın: En az dört Türkiye barındıran bir coğrafya. Fransa ve İngiltere de yanında hediye! Ve bu baş döndüren coğrafyada yalnızca 30 milyon insan yaşıyor. Yaşadığı tahmin ediliyor.
İşte bu bakir cennette Türkiye şimdiden esaslı parseller ayırtmış durumda.
O yüzden AB Raporu ile ilgili "Aman efendim, üslup geçmiş yıllara göre çok daha yumuşak, beklentiler çok daha makul, talepler çok daha mülayim" yorumları bizi çok güldürdü. Öyle ya; sert olsa ne yazar!
Hayır; devamını "Bizim Avrasyamız var" diye getirmiyoruz ama Avrasyacılar'ın pek haksız olmadıklarını itiraf etmeyi de vicdani bir görev olarak görüyoruz.
Tamam; "Yolumuz" AB. Ama "Tek yolumuz" AB değil. Bu arada AB İlerleme Raporu da hayırlı olsun!
