Bir erkeğin yapabileceği en çirkin şeylerden biri cinsel fetih iddialarıyla böbürlenmektir. "Falanca kızla iş tuttum, filanca kadının tadına baktım" türünden gerçek ya da uydurma övünmeler sıkça duyulur maalesef.
Bunun öteki cinste karşılığı da vardır. Ego takviyesine muhtaç kadınlar kızlar ad sıralayarak "Bana asıldılar ama yüz vermedim" diye kendi değerlerini pompalamaya çalışırlar.
O alandaki zaaflar ve çarpıklıklar seksin silah gibi kullanılmasını da kolaylaştırmakta. Adam yemek için cinsel kabahat yakalanıp piyasaya sürülüyor.
Yalnız bizdeki kaset oyunlarından söz etmiyorum; dünyada da örnekler çoğaldı. Amerika'da o biçim açık verip yarış dışı kalan politikacıların sayısı kabarık. Fransa cumhurbaşkanlığının en güçlü adayının başına gelenler malum. Bir suçlamadan paçayı sıyırırken bir başka hanım uzun yıllar öncesinin taciz hikâyesiyle karşısına dikiliyor. Wikileaks kahramanı belge sızdırıp fincancı katırlarını ürkütür ürkütmez benzeri belalara tosladı. Uğraşıp durmakta.
Ülkemizde durum daha vahim.

***
Bakın, şu ara gözümüz kulağımız politikada. Düzeltmeler yapılmasını bekliyoruz orada.
Somut olarak bu ne demek? Politikacılar arasındaki ilişkilerin akılcı bir duruma getirilmesi demek. Onlar büyük çoğunlukla erkek.
Bilinen bir gerçektir: Bir yerde kadınlarla erkekler iyi geçinemiyorlarsa orada cinslerin kendi aralarındaki ilişkiler de uyumlu olamaz. Çünkü anlaşmadan çok çatışmaya yatkın çocuklar yetişir. Açıkçası: Türkiye'de erkeklerin -başta yöneticilerin- birbirlerine adam gibi davranabilmesini istiyorsak, önce kadınlara insanca davranılmasını sağlamak zorundayız.
Öyle mi oluyor? Yazık ki gidiş tam ters yöne. Hem de dramatik ölçüde hızlanarak. Son on yılda kadın cinayetleri iki, üç, dört kat değil, dokuz kat arttı. Daha da korkuncu, o suçların niteliğindeki gelişme.
Cinayetin türleri vardır. Öfkeyle tetik çekilir, bıçak saplanır. Bir kere. Bilemediniz iki kere. Bizdeki cinayetlerin birçoğunda kadın delik deşik ediliyor. On mermi yarası oluyor cesette. Bıçak yirmi kere saplanıyor. Yani bayağı vakit alıyor kurbanın öldürülmesi.
Üç gün önce küçük oğlunun önünde bir kadının üstüne şakır şakır benzin boca edildikten sonra çakmak çakıldı. Oğlan alev topuna dönen annesine sarıldı. İkisi de en acılı ölümle can verdiler.
Ne miktarda hiddet ve nefret birikimleri yol açabilir böyle canavarlıklara?
***
Konu televizyonların tartışma programlarında gündeme gelmekte. Moderatörler kadın cinayetlerinin niçin arttığını soruyor. Çoğunlukla uzmanlar ekonomik sıkıntılardan kaynaklanan sürtüşmeleri gündeme getiriyorlar.
Oysa genelde ailelerin parasal durumu eskiye kıyasla iyiye gitmekte. O açıdan kadınların yaşantısında da düzelmeler var. Ev dışında daha çok iş buluyor, daha çok kazanıyorlar.
"Buna karşın erkekle sürtüşmenin artması ne tuhaf" mı demeliyiz?
Hayır. Buna karşın değil, bundan ötürü artmakta sürtüşme. Hoyratlaşan erkeklerimiz "kadından üstün" sayılmaya alışmış. Aradaki açıklık kapandıkça tedirgin olan yiğitler aslında kadına değil, kendine kızıyor. Ondan değil, kendinden nefret ediyor bilinçaltında.
Ne yapmalıyız?
Kestirmeden çözüm yok. "Eğitim gerekiyor" da demeyin hemen. Çocuklara şöyle olmaları, böyle davranmaları gerektiğini söyleyerek, büyükleri kurslara sokarak sonuç alamazsınız. Toplum ikliminin değişmesi şart. Konu kültürel yine.
Şarkılarda, türkülerde, romanlarda, oyunlarda, filmlerde, özellikle dizilerde "güçlü erkek, güzel kadın" kalıplarına sıkışıp kalmamalıyız artık. Yer yer "uygar insan" tipleri de öne geçirilmeli. Etkili medya maço tutumla kadın aşağılayan para zengini, sevgi yoksulu erkekleri imrenilecek magazin modeli gibi göstermemeli.
Kendi kafamız ve gönlümüzde hafiften rota düzeltmeleri başlatabilirsek zamanla çocuklarımızda da insancıllığa doğru gelişmeler gerçekleşebilir.
En köklü reform o olur.