Eylül ayı itibariyle çocuk sezonu açıldı ya kocaman billboard yapmış caddenin kenarına asmışlar. Dev gibi dev. Yoldan geçerken dikkatini çekmemesi imkânsız. Bir tekstil markası reklamında dört çocuk (diyelim yaşları 5-6 civarı) değişik değişik, cool kıyafetlerle poz veriyor.
Hatta uzun sarı saçlı, siyah kazak - siyah mini etek kombiniyle bir kız var ki sanırsınız Kate Moss'un çocukluğu. 25 TL'lik etek üzerinde, o ne alttan yukarı bakış aman Allah'ım.
Neyse benim konum o değil.
Şimdi bu çocuklar yan yana dikiliyorlar ya billboardda. Peki sol köşede kocaman puntolarla markamız ne cümle kuruyor, nasıl bir slogan patlatıyor dersiniz?
Vallahi şöyle; "Büyüyünce ne olacağımızı bilmiyoruz ama şık olacağımız kesin."
'd- hiçbiri' şıkkından Ayşe de buna bakıp bakıp kendini yesin.

Ne olursan ol...
Yolun ortasında önce bir dakikalık şoke olma duruşu geçirdim. "Nasıl yani?" Çocuklarımıza işlediğimiz, gücenmeden, iki dakika bile düşünmeden "Yahu biz ne yapıyoruz?" sorusunu sormadan tavsiyelediğimiz şey bu mu? Ne olacağın önemli değil yeter ki şık ol. Gerisi yayında toplar.
Toplamaz kardeşim toplamaz. Zaten her şeyin içi oyulmuş, zaten çocuklar çocukluktan çıkmış, duygu, arkadaşlık, dayanışma, hedef, amaç, hayal gücü falan kalmamış.
Sen de şehrin göbeğinde reklamı yapıştırıyorsun; "Amaaan be yavrum, ne olursan ol şık ol be çocuğum, senin başka şey düşünmene gerek yok bu hayatta." "Ayşe abartıyorsun" çekeceklere cevabım hazır ve net; "Hayır abartmıyorum, siz şaka mı yapıyorsunuz?"
Bu yaz plajda beş altı yaşlarında çocuklar vardı. Oynamak istedim. Hani kum, deniz, çocuklar, huzur, samimiyet... Çocukları çok severim. "Ne oynayalım?" diye sordum.
Cevap; "Bizim iPad'de oyunumuz var, onu oynuyoruz."
Alkışlar! Alkışlar!

Seneye Dukan Diyeti
Çocuk yaz tatilinde, sahilde ve oyuncağı iPad!!! Kumdan kaleye, toplara, voleybola, raketlere, su sporlarına, kanolara, oyuncaklara ne oldu. İşte bu oldu. Hepsi büyüklerin suçu. Çocukların ver eline tableti, boş zamanlarında at AVM'lere dolanıp dursunlar, Rihanna'nın, Miley Cyrus'ın kıyafetleri bildikleri tek ve en önemli konu olsun, öz çekimlerde boğulsunlar. Kimsenin de gıkı çıkmasın.
Alın size bir örnek daha. Geçenlerde Alaçatı'da yedi yaşında tatlı bir kız çocuğu yanıma gelip kulağıma eğildi; "Bak ben göbeğimi içime çekerek geziyorum, biraz kiloluyum da... Ama seneye Dukan Diyeti yapacağım" dedi.
Ben zaten üstüne başka bi'şey diyemedim.
Tabii yani tabii dünyanın tüm meselesi kişinin dış görünüşünden ibaret. Ötesini salla gitsin. Çocukların ne olacakları, hayata bakışları, hobileri, keşfedilmesi gereken yetenekleri, ruh sağlıkları, bir işi aşkla yapmaları, topluma ucundan da olsa bi'şey katmaları önemli değil.
Önemli olan kılık kıyafetleri. Tabii.
Böyle büyüklere böyle çocuklar. Çok normal.