Her yerde ya da herkesin gözünde karizmatik olabilirsiniz. Size bayılabilirler, önünüzde düğme ilikleyebilirler ya da ne bileyim belki de şirketin en korkulan insanı bile olabilirsiniz siz, yanınızdan geçenler nefeslerini tutarlar.
Üzgünüm ama tüm bunlar annenizin hakkınızda konuşası gelene kadar. Annedir bu, gözünüzün yaşına, havanızın sönüşüne bakmaz yerli yersiz patlatıverir bombayı.
Dünya starı olsanız bile döküverir sizi.
Alın işte genç kızların çıldırdığı Justin Bieber kardeşimizin karizmasını annesi iki cümlede ezmiş.
Justin'in ilk söylediği kelime "para"ymış bu biiir. Annesi dövmelerini hiç beğenmiyormuş, bu da iki.
Çocuk çocukluktan çıkmaya, "yıkar geçer olay adam" olmaya çırpınıyor annesi dövmelerini beğenmiyor ve kızıyor, bunu da dünyaya anlatıyor.
Hiç unutmam annem bir gün hoşlanıp da belli edemediğim (kahrolduğum, sürekli takip ettiğim, yanında salağa bağladığım gibi de genişletebiliriz) çocukla tanıştı ve ilk cümlesi şu oldu; "Ayşe senden çok bahsediyor."
Eh anne eh, Ayşe ondan bahsediyor da sana ediyor, ona etmiyor, sana ediyor anne yaaa.
Bizim başımıza üç beş kişinin yanında anne kazaları geliyor, ünlülerinki halka açılıyor.
Düşünsenize Tarkan'ın annesinin çıkıp; "Valla kuzu kuzu büyüdü, şu danslarını hiç beğenmiyorum, yapma evladım diyorum yapıyor" dediğini. Çok sert.
Neyse ne, diyoruz? Anne bu yapacak bir şey yok.
Ne yapıyoruz? Annemizi böyle kabul ediyoruz. Çocuğumuz olunca biz de ona aynısını yapıyoruz. Eşitleniyoruz.