Sanırsınız aylılık mevsimi açıldı. Ayrılan ayrılana.
Gazetelerde her gün en az iki ünlü çiftin ayrılığı haber oluyor. Onları geçtim çevremde aşk acısı çekmeyen yok gibi.
Arkadaşımın 18 yaşındaki bıdık kızı bile sürünüyor.
Astrologlar yüzlerinde yandan bir gülümsemeyle "Biz size demiştik" diyorlar. Ne dediklerini pek hatırlamıyorum.
Zaten gezegenleri, yıldızları ve astrolog tariflerini pek anlamıyorum.
Ama demişlerse, doğru demişler. Aklımda kalan; kasımın 17'sine kadar sürpriz ayrılıkların yaşanacağı. İlişkilerinde sorunları olanların kopma noktasına geleceği.
17 Kasım'dan sonra da eğer bizim için hayırlıysa ilişkimizin düzelerek daha iyi bir tonda devam edeceği ya da tamamen dönüş olmamak üzere biteceği.
Ayrılığın rahat bir versiyonu var mı? Henüz görmedim, duymadım. Ayrılık temelden bir "başarısızlık" duygusu salıyor insanın bünyesine. "Yine beceremedik niye?"
"Ömrümüz hep böyle mi geçecek?" gibi bizi bir gram öteye götüremeyecek sorular fır dönüyor kafada. Halbuki öyle değil. Anladım ben. Valla.
"Bunu bana nasıl yapar?" diye bir soru yok. Soru var da sormanın anlamı yok. Çünkü o öyle. Çünkü senin bundan kendine çıkartman gereken şeyler var.
Çünkü kötü olduğunu sandığımız bile bizim için iyi. Hayırlısı.
O yüzden rica edeceğim paniğe kapılmayalım, karalar bağlamayalım arkadaşlar.
Ayrılık da hayırlıdır elbet. Biz kendimize güvenelim, inancımızdan kopmayalım yeter. Hem sevmekten daha güzel ne var ki? İnsan ayrılsa da sevmeye devam etmiyor mu?