Twitter tüm dünyamı ele geçirdi sanki. Üç vakte kadar delirip hesabımı kapatmazsam iyidir.
Gün geçmiyor ki birine denk gelmeyeyim ve bana "Ayşaaanım benim için bir tweet atar mısınız?" diye sormasın.
Atamam! Atmayacağım.
Sonunda bu Twitter yüzünden birini pataklayacağım.
Otele giderim resepsiyondakiler ister, restorana giderim iki lokma yemeği boğazıma dizerler sanki tweetlemezsem tabağıma tükürecekler.
Alışveriş yaparım mağaza sahipleri bir tweetcik ister.
Arkadaşlarımın "Retweet" isteklerini hiç saymıyorum.
İyi de ben Twitter hayır kurumu muyum? Benim hesabım sizin hesabınız mı? Herkes kendi tweetini taştan çıkartsın kardeşim.
En son dün sabah evi taşırken taşıma şirketindekiler "Bizi de tweetlersiniz artık meşhur oluruz" çektiler, halim o derece yani.
Özetle buradan peşin peşin söyleyeyim; kimse için tweet atamam. Atmam.
Benim bu hayatta böyle bir misyonum yok.
Tamam mı dostlar, rica edeceğim bana Twitter'la gelmeyin, bakın çok sinirleniyorum çok.
Hadi şimdi sessizce dağılabilirsiniz.