Kendimi muhabir hissettiğim ilk gazetecilik alanı Adliye koridorlarıydı... Büyük bir heyecanla duruşmaları izliyor, dosyaları topluyordum ama sonra fark ettim ki işin en önemli yanı insan ilişkileri.
Adliye koridorlarının tozunu yutan mübaşirler, kalem görevlileri, hâkim ve savcılar ve tabii ki avukatlar... Onlarsız adliye muhabirliği mümkün değildi. Hukukun inceliğini de, zayıf noktasını da en iyi onlar biliyordu.
İşte o muhabirlik yıllarımda tanıdığım ilk avukatlardan biri İhsan Coşkun'du. Öğrenciyken mübaşirlik yaptığı Adliye koridorlarına avukat olarak dönen Coşkun, kısa sürede İstanbul'un ünlü avukatları arasına girdi.
Önemli davalara baktı. Zaman zaman sıkıntılar da yaşadı. Ama mesleğini Türkiye sınırları dışına da açarak "en iyiler" arasına girmeyi başardı.
İyi bir dostum ve iyi bir okurumdu.
Önceki gece yarısı yaşama veda ettiğini öğrendiğimde adeta yüreğimden bir parça koptu... Çünkü ilk defa aynı kuşaktan bu kadar yakın bir dostumu kaybettim.
Dün sevgili dostum İhsan'ı İstanbul Levent Camisi'nde son yolculuğuna uğurladık.
Güle güle sevgili dostum. Nur içinde yat...