Sakıp Sabancı Müzesi'nde sergilenen Picasso'nun eserlerini binlerce İstanbullu'nun izlemesi gerçekten sevindirici. Evresel değerlere böylesi bir ilgi ilk bakışta şaşırtıcı gelebilir. Ressam Cemal Tollu'nun oğlu Ahmet Tollu da böyle düşünenlerden. Tollu, gönderdiği mailde şöyle diyor:
"İstanbul bugüne kadar görülmemiş bir resim sergisi fırtınası yaşıyor. Ben çok merak ediyorum, işin arkasında Sabancı Holding ve sınırsıza yakın her türlü sosyal ve mali olanaklar bulunmasa Picasso'ya aynı ilgi olabilir miydi?
Entellektüel kesim ile üst düzey yazar, çizer ve düşünürlerden kaçının halen açık sergilerden haberleri var ve gezip gördüler? Resim ve heykel müzelerini kaçımız gezmiştir veya aynı zamanda bir gönüllü Kurtuluş Savaşı gazisi de olan Cemal Tollu sergisine giden oldu mu? Merhumun oğlu olduğumdan sübjektif davranmamak adına konuyu uzatmak istemem. Derim ki önce yerel değerlerimize, sonra uluslararası değerlere yoğunlaşalım."
Tollu haklı olabilir ama önemli olan görsel sanatlara toplumun ilgisinin artması ve evrensel değerlerle buluşması değil mi? Bu çabanın karşısına yerel değerlerimize ilgisizliği koymak çok da doğru gelmiyor bana... Kim bilir belki de Picasso sergisiyle buluşmamız kendi değerlerimize dönüş için de bir vesile olur.
Neden olmasın?