Merkez Bankası Başkanı Erdem Başçı'nın yılın ikinci Enflasyon Raporu takdiminde öne çıkan iki konu var; "zamana bağlı değil duruma bağlı para politikası" ve "ek parasal sıkılaştırma." Bunların önemi, para politikasının tedbirlerinden ziyade, sürecin psikolojisine dairdir.
Sonuca odaklı bakış, yılsonu enflasyon hedefi üzerinden değerlendirme yapma kolaylığını getiriyor. Bu yıl sonunda %6.5 enflasyon hedefi var ve Başçı bunu "çok kuvvetli taahhüt" vurgusuyla açıklıyor. 2013'te hedefin %5 olduğunu da ekleyerek...
Ancak Merkez Bankası'nın sürece dair tutumu, daha da anlam kazanıyor. Neticede sonuç odaklılık gereklidir ama yeterli değildir. Yeterlilik, sürecin psikolojisini yönetmekten geçer. Siz sonucu tutturmuş fakat oraya varırken fazlaca kırıp dökmüş olabilirsiniz. Tünel Sendromu'nun açmazı da budur.
Enflasyonun bu ay enerji zamlarının etkisiyle binde 5 puan artışını beyan etmek, beklentiyi yönetmek açısından gerekli idi. Mayısta tek haneye düşme ihtimalinin yüksekliğini beyan ise "ihtiyat" ile "iyimserliği" aynı denkleme dahil ediyor.
Ek parasal sıkılaştırma silahının, Merkez Bankası'nın elindeki diğer tüm müdahale araçlarının yanısıra zihinlere kazınması, daha küçük cari açık kararlılığını yansıtıyor. Enflasyon hedefine ulaşmada herhangi bir tehdit görülmesi halinde devreye alınacak olan ek parasal sıkılaştırma, doğal olarak öngörülmeyen küresel dalgalara karşı "finansal mendirek" fonksiyonu üstlenecek. Zamana bağlı durağanlıktan, duruma bağlı devingenlik, Merkez'in "farklılaşan" tavrı oluyor. Güvenli liman da "finansal mendirek" kurmadan olmazdı zaten.