Ortada açık bir gerçek var; yasaklar arttıkça, internete girişin arka kapıları çoğalıyor. Yasağın, pratikte yürümediği, aksine "güvenlik zaaflı" alanlara doğru genişlediği bir doğaya sahip Internet.
Peki Google'un tutumu? Elbette ki vergiye sadakat ve hukuka saygı ihlâlleri savunulamaz. Fakat bu sürecin kötü yönetimi, Türkiye'yi hızla "yasakçı, sansürcü" algıya taşıyor.
Cumhurbaşkanımız'ın, Twitter'ı düzenli kullanıp, Başbakanımız'ın "Ben YouTube'a giriyorum" dediği ortamda, Google ile olan bu sorunun iyi müzakere edilip çözülmüş olması gerekiyordu.
CHP Ankara Milletvekili Emrehan Halıcı, Meclis'te, yasakların iki boyutuna dikkat çekiyor; 1-Sakıncalı içerikle hiçbir ilgisi olmayan kullanıcının mağduriyeti, 2- Bilgiye erişim ve üretime ket vurma.
Eğer başkalarının ürettiği teknoloji ile istihbarat alıyor ve başkalarının ürettiği yazılımla savunma sistemimiz çalışıyorsa, başkalarına mecburuz demektir.
Mecbur ve muhtaç olmamak için bilmek ve üretebilmek gerekir. G-20 zirvesinde açıklanan küreselleşme anketinde, bizi ve yasakları ilgilendiren bir sonuç var; Dünya ülkelerinde ticaretin genişlemesinin iyi bir şey olduğuna inananların oranı % 88 iken vatandaşlarımızın % 92'si küresel yatırımların ve dünya ticaretiyle bütünleşmenin kendileri için gerekli olduğunu söylüyor.
Küresel iş yapma modeli olarak Internet'i benimseyen insanımızı yasaklar yüzünden üretimden alıkoymak, bana göre vatana ihanet ile eşdeğerdir. Google'la didişmek, sempatik olabilir. Haklı olmamız da neticeyi değiştirmiyor; yasaklamaya gelene dek bu sorun çözülebilirdi.
Diğer ülkelerin Google ve You- Tube yaklaşımlarını Timur Sırt bu sayfada dikkatimize sunuyor. Görünen; bizlerin yasaklama silahıyla süreci, kendi vatandaşımızın aleyhine çalıştırdığımızdır. Başarı; "yasaklamak değil, Google'dan taleplerimizi karşılamasını" sağlamaktır. Google eğer bir yabancı sermaye ise onu Türkiye'ye getirmek, mali ve içerik yükümlülüklerini yaptırmak ise bunu yasakla değil, yeni yasa, teşvik ve düzenlemelerle başarmalıyız.