Bedelli askerlik, futbolda şike ve emekli milletvekili aylıklarına yapılan zam... Bu üç düzenleme ustalık döneminin siyasi genetik kodlarını değil konjonktürün merkez partileri zorlayan tipik şartlarını yansıtıyor. Ve siyaset öylesine ilginç tezahür ediyor ki... Vekillerin ekstra özlük haklarını savunma görevi, bu açıdan istisnai konumda olduğu bilinen TBMM Başkanı'na düşüyor!
Şimdi size bir siyasetçi profili çizeceğim...
Belediye başkanlığı yaptı, Devlet Bakanlığı, Adalet Bakanlığı ve Başbakan Yardımcılığı görevlerinde bulundu. Daha sonra Meclis Başkanı seçildi. Lakin geçtiğimiz yaz birikimlerini denkleştirip Ford Mondeo otomobili ancak alabildi. O siyasetçi Cemil Çiçek!

***
Milletvekili maaşları, bu ülkede her zaman tartışma malzemesi oldu. Çoğu kez haksızlık yapıldı. Ben, vekillerin mali koşullarının, dik durmalarını temin edecek düzeyde olması gerektiğini savunanlardanım. Maaş konusu bir açıldı mı ardının arkasının kesilmeyeceğini de biliyorum. Farklı gelir grupları ile karşılaştırmalar yapılarak, makul itirazlar sıralanabileceğinin de farkındayım. Benim karşı çıktığım nokta ise öze ilişkin...
Örneğin, "Milletvekilliği kadro karşılığı profesyonel bir meslek mi?" Bence hayır. Bu nedenle emeklilik imtiyazı yaratılması doğru olamaz.
Hele hele böyle bir düzenleme; asgari ücrete yüzde 6 zam önerilen, emeklilerin maaş intibakı için 2013'e tarih verilen, vekiller ve yakınlarına sınırsız sağlık imkânı sunulurken vatandaştan 1 kutu ilaç için bile katılım payı istenen yasada yapılıyorsa işin tadı kaçıyor.
***
Milletvekili emeklilerine maaş artışı getirilirken izlenen yol da bir acayip. Hiçbir parti siyasi faturayı tek başına üstlenmek istemiyor. Haliyle siyasi satranç başlıyor...
Meşhur kanun tasarısının görüşülmesinden birkaç gün önce Parlamenterler Birliği temsilcileri TBMM Başkanı Çiçek ve siyasi parti yöneticilerini ziyaret ediyor. Özlük haklarında iyileştirme beklentisini paylaşıyor. Görünüşte, memur emeklisi vekiller ile işçi ve esnaf emeklisi vekiller arasındaki farkı gidermeyi amaçlayan bir girişim bu. Vekil emekli aylığını yaklaşık 4 bin liradan 5 bin 600 TL'ye taşıyor. CHP, buna destek verirken MHP, iktidarla ana muhalefetin anlaşması halinde mutabakata katılacağını söylüyor. AK Parti ise "tüm partilerin desteklemesi kaydıyla" sürece dahil olacağını ilan ediyor. BDP de sessiz sedasız imza silsilesine giriyor. İmzaların, partilerin Meclis Başkanlık Divanı'ndaki isimlerinden alınması fikri benimseniyor. Bundan sonrası hayli karışık seyrediyor. Bilhassa CHP açısından...
İlk önergeye, CHP'nin Meclis İdare Amiri Adnan Keskin'den imza isteniyor. Keskin, "Parti sahipleniyorsa grup başkanvekilleri imza atar" deyip, kenara çekiliyor. İmza, CHP'nin kâtip üyesi Tanju Özcan'dan alınıyor.
Derken bir dizi önerge daha geliyor. Başkanlık Divanı'nda olmamasına rağmen bu kez CHP'li Ahmet Toptaş imzasıyla sahneye çıkıyor. Vekil emekli maaşı 2020 sonuna kadar Cumhurbaşkanı yaşlılık aylığının yüzde 60'ına endeksleniyor ve bir anda 7 bin 750 TL'yi aşıyor.
Üçüncü önergeyle de emeklilik hakkını elde edememiş 120 eski vekilin primlerinin 4 yıl süreyle Meclis bütçesinden ödenmesi sağlanıyor. Ayrıca görevleri sırasında ölen bakan ve vekillerin hak sahibi yakınlarına da 2 yıl milletvekilliği koşulu aranmaksızın ölüm veya dul-yetim aylığı bağlanması hükmü de yasaya ekleniyor.
O gece CHP'nin nöbetçi Grup Başkanvekili olan Emine Ülker Tarhan'ın, teknik meseleye itiraz etmediği, incelikleri bilen Hamzaçebi'ye ise ulaşılamadığı belirtiliyor. CHP Bolu Milletvekili Özcan, Grup Başkanvekili Akif Hamzaçebi'ye danıştığını savunuyor. Hamzaçebi, "İmzala diye bir sözüm olmadı" tepkisini gösteriyor.
Sonunda kamuoyundaki rahatsızlığı gören CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'e mektup yazarak yasanın iadesini arz ediyor. Böylece iktidar partisinin üstleneceği risk, siyasi literatüre geçecek şekilde ana muhalefetin sırtında kalıveriyor.