Arayan arayana...
Soruyu soranlar daha çok iş dünyasının aktörleri. Aynı zamanda cevapları hazır...
"Ankara toz duman!" Onların gözlemi böyle.
Sonra merak ettikleri husus, "Erken seçim olur mu?", "kapatma davası gelir mi?"
Haftaya damgasını vuran olaylar dizisinin normal olmadığı açık. Ancak "normalleşmenin sancıları" olduğu da bir gerçek.
Maalesef, ülkenin kaderini ilgilendiren konular çifte standartla tartışılıyor. Örneğin, Türkiye Cumhuriyeti'nin demokratik, laik, hukuk devleti kimliğinin zedelendiğini düşünenler hemen "Cemaat" klişesine sarılıp, korku salıyor. -Savunması bana düşmez- ama "cemaat öcüsü" nü rejimle ilgili tezlerine dayanak yapan siyasiler, ciddi bir sosyolojik çalışma ile kamuoyunun karşısına çıkma yükümlülüğü altındadır. Yargıyı, emniyeti, bürokrasiyi sardığı söylenen cemaatlerin sivil hareket mi yoksa tehdit unsuru mu olduğu konusunda objektif verilerle bilgilenmek herkesin hakkıdır.

***
Yargının siyasallaştırıldığı vurgusuna gelince...
Konuyu, Erzincan-Erzurum ve HSYK-Hükümet ekseninden değerlendirebiliriz.
* Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner, cemaat soruşturması yapıyor ve baskı altında kaldığını öne sürüyordu. O halde şu veya bu yasadaki inceliklere sığınmak yerine Yargıtay'da yargılanmasının önü açılmalıydı. Zaten Ergenekon da son kertede Yargıtay'a gelmeyecek mi?
* Adalet Bakanlığı, Cihaner'le ilgili soruşturmanın özel yetkili savcılar tarafından yapılabileceğini, yargılama yerinin ise sonraki aşama olduğunu aceleci biçimde duyurup, tarafmış görüntüsü vermemeliydi.
* Yargıtay Başkanlığı da Erzurum'daki savcıların yetkisini kaldırdığını ilan eden HSYK'yı onaylayan beyanatıyla tarafsızlığını yitirmemeliydi.
* Mesele yargı reformu ise buna "istemezük" diye karşı çıkılması yerine, parlamenter sistemin demokratik kalitesini yükseltecek eşzamanlı adımlar atılması istenebilir. Yargıya neşter vurulacaksa seçim ve siyasi partiler yasasına, milletvekillerine de dokunulabilir. Türkiye, yargı sınıfına odaklanacaksa, lider etrafından şekillenen partileri de seçmen yerine genel merkezi ön plana çıkaran modeli de masaya yatırabilir.
* Vekillerin, hesabı sandıkta verdikleri savı doğru olmakla birlikte yeterli değildir.
* "Federasyona mı gidilir?" kaygısı aşılarak dar bölge seçim sistemi de düşünülebilir, oy veren her vatandaşın tercihinin Meclis'te temsili sağlanabilir.
* Böylece, yargıya gelince "reform", siyasete gelince "Onu millete bırakalım" bahanesi geçerliliğini yitirir.
***
Nihayet, kapatma davası sendromu... Emin olun, olası bir anayasa değişikliği girişimi muhtemel kapatma davasını meşrulaştıracak hukuki malzeme haline getirilecek. Cumhuriyet'in temel ilkelerinin korunması sadece bir savcının kanaat veya zannına bırakılıyorsa vay o Cumhuriyet'in haline... Cumhuriyet'in sigortası milli iradenin bilinci olmalıdır. O bilinç, korkutmayla yoğrulmuş değildir.
Ayrıca Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün de değindiği gibi AB süreci önemlidir. Zira AB standartlarına uyum sağlayan her kurum, bugünkü tartışmaların kaynağı olmaktan kurtulacaktır.
Türkiye'nin laik, demokratik, hukuk devleti yapısı, üniter ve ulus devlet gibi vazgeçilemezleri vardır. Bunlar, her türlü sinsi plan ve müzakerenin dışındadır. Lakin salt laikçi kafa ile pür ulus devlet dayatması ve merkeziyetçi idare ile Türkiye artık ileri gidemiyor. İktidar partisi üzerinden kurgulanan kuşkular ise arka plandaki sakat yapıyı görmemizi engelliyor. Evet, siyasi partiler, siyasetçiler gelip geçicidir. Ama o geçicilik, yerleşik kurumlara bu ülkenin tek sahibi gibi davranma hakkını vermiyor. Ve kuşkunuz olmasın, görünür gelecekte siyaset yapma tarzı da değişecek. Parti yönetimleri demokratik olarak evrilecek. Asker de yargı da yeniden yapılanacak, yerinden yönetim hayata geçecek, düzenleyici-denetleyici devlet kimliği ön plana çıkacak.