2014 yılı siyasetçiler açısından zorlu geçecek. Tayyip Erdoğan dedi ise, gelişmeler mutlaka onun tasarladığı biçimde olacaktır: Önce mahalli seçim; sonra cumhurbaşkanı seçimi ve nihayet anayasa referandumu... Tabii, bazen, evdeki hesap çarşıya uymayabilir. Sürecin arzu edildiği gibi yürümesi bazı şartlara bağlı. Özellikle anayasa değişikliği. Belli ki, yaz tatilinden sonra bu konuda gaza basılacak. AK Parti kendi teklifini, üzerinde uzlaşılan maddelerle birlikte oya sunacak. Peki, Başkanlıkla ilgili maddede 330'a ulaşılamazsa ne olacak?
Başkanlık sistemiyle ilişkilendirilen başka maddeler de mevcut. Hepsinde 330'u aşmak gerekiyor. Başkanlık, parlamentodan geçmezse, cumhurbaşkanlığını düzenleyen maddeye "Partisiyle ilişkisi kesilir" hükmü konulmayabilir. Böylece partili cumhurbaşkanının yolu açılır. Bence, Başkanlık olmazsa bu formül denenecektir.
Lâkin, Türkiye'nin, "Partili cumhurbaşkanı" konusunda bir geleneği yok. Bir zamanlar, Celâl Bayar'ın DP amblemli olduğu söylenilen baston taşıması tepki yaratmıştı. Aslında baston, amblemli ya da amblemsiz olsun, Celâl Bayar'ın Demokrat Parti'yle sıkı irtibatı inkâr edilemezdi. Tıpkı Milli Şef İnönü'nün CHP'li olduğu gibi.
Şunu hatırlatayım: 1924 Anayasası'nda, "Cumhurbaşkanının partisiyle ilişiği kesilir" hükmü mevcut değildi. Ama cumhurbaşkanının sorumsuzluğu, daha doğrusu sadece "vatana ihanetten" mesul tutulması, bütün kararlarının Başbakan ve ilgili bakan tarafından imzalanması, onun, tarafsız bir konumda olması neticesini doğuruyordu. İlk defa 1961 Anayasası'na "tarafsızlık" ilkesinin altı çizilmek üzere, cumhurbaşkanının partisiyle ilişkisinin kesileceği hususu ilave edildi. 1982 Anayasası'nda da, madde bu biçimiyle devam etti. Çünkü, tarafsızlık, sorumsuzluğun doğal sonucu.