Murat Karayılan'ın çok sayıda gazetecinin katılımıyla düzenlediği basın toplantısı, kimi çevrelerde yadırgansa da, bir ilk değil. Öcalan da, 15 Mart 1993'te ateşkes kararını basın toplantısıyla açıklamıştı. 1991'de DYP-SHP koalisyonu kuruldu; Özal da cumhurbaşkanıydı. Siyasi şartlar, Kürt açılımında adım atılmasını kolaylaştırmıştı. Özal, Barzani ve Talabani'yle temastaydı. Demirel de, Talabani'yi bir siyasi aktör gibi görüyordu. Hatta 1991'de evine davet ederek, ona, Erdal İnönü'yle koalisyon kurmayı düşündüğünü söylemişti. O tarihte Talabani, Öcalan ile diyalogu sağlamak için arabuluculuk görevini üstlenmişti.
15 Mart'taki basın toplantısında Öcalan, "PKK'yı meşru bir siyasi partiye dönüştürmek istiyoruz. Güneydoğu'ya silâhsız olarak dönüp, siyaset yapmayı arzu ediyorum" demişti. İçişleri Bakanı İsmet Sezgin, bu sözleri yorumlarken, "Elimizin tersiyle itmiyoruz, ama ne iyi ettin diye de kucağımızı açmıyoruz" şeklinde konuşmuştu. Demirel, "Biz Güneydoğu'ya gönlümüzü vermişiz. Devlet kin tutmaz, intikamcı değildir. Kürt'üm diyen Kürt'tür" sözleriyle olayı yorumlamış, hükümet de 8 Nisan'da bir plan açıklamıştı: "1) Olağanüstü Hal kalkacak. 2) Pişmanlık Yasası'nın kapsamı genişletilecek. 3) Yatırımlara ağırlık verilerek işsizlik önlenecek. 4) Radyo ve televizyondan Kürtçe yayın yapılacak."
Özal, 13 Nisan günü, PKK'ya af formülünü ilan etti: "1) Tarafsız bir birim, dağdan inen PKK'lıların ifadelerini alacak. 2) Eyleme katılmayanlar silâhlarını bırakarak normal hayata dönecek. 3) Eyleme katılanların da zaman içinde seçme seçilme hakkı dahil vatandaşlık hakkından yararlanmaları sağlanacak."
Bu gelişmeler olurken, Öcalan ateşkesi süresiz olarak uzattı. Ya sonra ne oldu? 24 Mayıs'ta birliğine giden 33 eri taşıyan otobüs, PKK'nın silâhlı baskınına uğradı... Zaten Özal da 17 Nisan'da vefat etmişti. Vaatler lâfta kaldı. Olağanüstü Hal'in hüküm sürdüğü son iller, ancak AK Parti iktidara geldikten sonra kalktı. Radyo ve televizyondan Kürtçe yayınını da AK Parti sağladı. Zaman kaybettik.
