Bir üniversite profesörü, Zen hakkında bir şeyler öğrenmek için, Usta Nan-in'i ziyaret eder. Fakat, onu dinlemek yerine durmadan kendisi konuşur; düşüncelerini anlatır. Bir süre sonra Nan-in, misafirine çay ikram eder. Fincanı ağzına kadar doldurduktan sonra, çay servisine devam eder. Çay taşar, tabağı doldurur, oradan da adamın pantolonuna ve yere dökülür.
Profesör haykırır:
- Görmüyor musun fincan dolu? Daha fazla çay almaz.
Nan-in sükûnet içinde cevap verir: "Ve tıpkı bu fincan gibi siz de kendi fikir ve görüşlerinizle dolusunuz. Kabınızı boşaltmadan nasıl Zen öğretebilirim size?"
Hayat çatlak bardaktaki suya benzer; sen, içsen de bitecek, içmesen de.
Sen hayatı güzel yaşa... Yaşasan da bitecek, yaşamasan da.
Ne kadar bilirseniz bilin, söyledikleriniz, karşınızdakinin anladığı kadardır.
Hayat, şerefle bitirilmesi gereken asil bir görevdir. Bir lokma ekmek için şerefini çiğnetmeye, bir anlık eğlence için servetini tüketmeye, bir zamanlık mevki için el etek öpmeye, bir kısım insanlar kızıp, tüm insanlara düşman olmaya değmez bu hayat.