Genel Kurul'da, siyasi partilerin kapatılmasına (69. madde) ilişkin esaslar da konuşulmuş ve partilerin kapatılması zorlaştırılmak istenmişti. Ama, bu teklif, 330 oya ulaşamadığı için paketten düştü.
Parti kapatmak, çare değil. Aksine, bunun olumsuz sonuçlarını her fırsatta görüyoruz. Refah Partisi ve Fazilet Partisi kapatıldı. Aynı çizgide, kendisini değiştirip, dönüştürerek kurulan AK Parti tek başına iktidar oldu. "Olumsuz" kelimesini, elbette partinin kapatılmasını isteyenler açısından söylüyorum.
Bugün, Barış ve Demokrasi Partisi'nin (BDP) temsil ettiği zihniyet, çok farklı isimler altında sürekli kuruluyor ve faaliyetini sürdürüyor.
69. maddeye kapatmayı zorlaştırmak için şöyle bir hüküm konulmuştu: "Siyasi partiler hakkında kapatma davası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı'nın talebi üzerine, TBMM'de grubu bulunan her siyasi partinin 5'er üyeyle temsil edildiği Komisyon'un üye tam sayısının 3'te 2 çoğunluğu ve gizli oyla vereceği izin üzerine açılabilir."
Biraz açmak gerekirse, bugünkü haliyle, ancak, AK Parti, CHP, MHP ile Barış ve Demokrasi Partisi, Komisyon'a 5'er üye vereceklerdi. 14 üye yeşil ışık yakarsa, kapatma davası açılabilecekti. Seçimle gelen siyasi partilerin, Anayasa Mahkemesi'nin partileri kapatmasına onay vermeyeceği düşüncesi, böyle bir düzenlemeye yol açmıştı. 69. maddenin yeni hali, Yasama'nın Yargı'ya müdahalesi olarak değerlendirildi. Aslında, Venedik Komisyonu kriterleri göz önüne alınarak, sadece, şiddete başvuran ya da şiddet eylemlerini öven partilerin kapatılacağı öngörülebilirdi. AK Parti, bu izin mekanizmasını, BDP gibi partilerin parlamentoda temsil edilmelerini sağlamak için koydu. Zira, Venedik kriterleri uygulansa dahi, PKK ile ilişkisini reddetmeyen bir partinin kapatılmasını önlemek kolay değildi.
69. madde değişikliği düştüğü için konu üzerinde daha fazla durmak istemiyorum. Fakat, günün birinde, mutlaka bu madde, siyasi partilerin kapatılmasını zorlaştırılacak biçimde yeniden ele alınmalı. Ayrıca, partiler kapatılsa dahi, kişilere siyaset yasağı konulmamalı.
