Bazı iller açısından, belediye seçimleri, siyasette bir "dönüm noktası" olabilir. Diyarbakır, İstanbul ya da Ankara'da durum böyle. Sözgelimi, Diyarbakırlının, AK Partili Başkan adayı Kutbettin Arzu için oy kullanması, "barış mesajı" ve "hizmet talebi" olarak değerlendirilecektir. PKK'nın altından zemin kayacak, DTP de daha ılımlı davranmanın gereğini hissedecektir.
Gelelim İstanbul ve Ankara'ya... Bu iki vilâyetin birinde, AK Parti'nin kaybetmesinin genel siyasete önemli bir tesiri olur. 1994 mahalli seçimleri, Milli Görüş çizgisinin önünü açtı. Kimse bu iki vilâyette Refah Partisi'nin kazanacağını tahmin etmiyordu. Nitekim, hem Tayyip Erdoğan, hem Melih Gökçek, % 25.1 ve % 27.3 gibi düşük oy oranlarıyla başkanlık koltuğuna oturdular. Sonraki seçim dönemlerinde, verilen hizmetler sayesinde oylar arttı. Genel seçimlerdeki başarı için, İstanbul ve Ankara bir tramplen vazifesi gördü. Bu iki ilimizden birinde AK Parti'nin yenik düşmesi, genel seçimleri etkileyebilecek bir öneme sahip. CHP bu yüzden yarışı siyasallaştırmaya çalışacak.
İstanbul'da, Kadir Topbaş'ı başarılı bulanların oranı çok yüksek. AK Parti'nin, "laik cumhuriyeti tehdit ettiğini" düşünenler dahi, Topbaş'a sempatiyle bakıyor. Dolayısıyla yarışı siyasi zemine çekmek, AK Parti'nin şansını azaltır. Tayyip Erdoğan'ın grup toplantısında Kemal Kılıçdaroğlu'nu hedef almasını, Deniz Baykal fırsat bildi; verdi veriştirdi. Zirvedeki münakaşa, sadece Kemal Kılıçdaroğlu'na yarar. Bence, Erdoğan, Kemal Kılıçdaroğlu'nu muhatap almamalı; Topbaş ise, daha ziyade yaptığı hizmetler bağlamında oy talep etmeli. Kutuplaşma CHP'ye prim getirir.