Sevgili okuyucular, inanan ve düşünen için ibret alınacak o kadar çok şey var ki... Geçen hafta, eski Genelkurmay Başkanı, Cumhurbaşkanı ve darbecilerin kralı Kenan Evren ile gene beşibiryerdeden Tahsin Şahinkaya, 12 Eylül 1980 Darbesi'nden dolayı yargılandılar. Evren 95, Şahinkaya 87 yaşında... Bu kadar çok yaşamalarının sebebi hikmeti, daha bu dünyadayken hesaplarının görülmeye başlamasıdır.
Bu olay, Cumhuriyet tarihimizin önemli bir dönüm noktasıdır. Zira Türkiye'de ilk defa bir darbe suçunun hesabı yargı önünde sorulabilmektedir. Kısa zamanda işledikleri bu ağır suçun karşılığında 'ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası'na çarptırılmaları beklenmelidir. Ayrıca, rütbeleri geri alınmalı ve özellikle kendilerine atfen konulan isimler kaldırılmalıdır. Bir darbecinin ismini taşıyan bir üniversitede veya bir okulda bulunmayı kim ister?...
Kindar değilim; Türk Milleti de kin tutmayan bir millettir. Elbette Evren ve Şahinkaya'nın askerlik görevleri esnâsında hizmetleri de olmuştur. Lâkin sonunda millî iradeye ve meşrû demokratik hükûmete karşı darbe yapmaları, aslâ affedilmesi mümkün olmayan en ağır suçtur. Bu suçu işlemeye teşebbüs eden Talât Aydemir, 1964'te asılarak idam edilmişti. Evren ve Şahinkaya da darbe suçlarından dolayı en ağır cezaya çarptırılmalı; daha sonra yaşlı ve hasta oldukları için affedilmeleri düşünülmelidir.
Burada önemli olan, darbecilerin sonunu gösterebilmektir.
'Elma ve Bıçak'
Efendim, önümde Ş. Adnan Şenel'in, üzerinde 'Bu bir 12 Eylül romanıdır' yazılı 'Elma ve Bıçak' isimli eseri duruyor. Yeni yayınlanan bu romanı iki gündür âdeta içer gibi okuyorum. Adnan Şenel, daha önce de 'Şafak Sözü', 'Ölümden Önce Aşk Vardı' ve 'Kaçak Yürek' isimli romanlarını yayınlamıştı.
Bir kısmı gerçek, bir kısmı hayalî kahramanlar eşliğinde sürükleyici, heyecanlandıran, merak uyandıran ve çoğu zaman da hüzünlendiren olaylarla kurgulanan 'Elma ve Bıçak', 12 Eylül öncesindeki bir yıllık dönem içinde hayatını kaybeden, sağcısıyla solcusuyla 2 bin 812 kişiyle ithaf edilmiş...
'Elma' başlıklı ilk bölümde, dönemin 1. Ordu Komutanı Bedrettin Demirel'in 'Biz darbeyi bir yıl önce yapacaktık ama şartların olgunlaşmasını bekledik' sözünden hareketle, darbeye kadarki bir yıllık dönemde ülkede olup bitenleri ve yitip giden hayatları görüyoruz. Bu bölümde, sağcısıyla, solcusuyla, polisiyle, askeriyle, gazetecisiyle, akademisyeniyle üç bine yakın insanın can verdiği vurgulanarak, sıkıyönetim olmasına rağmen nasıl olup da anarşi ve terörün önlenemediği (ya da önlenmediği) hususu dile getiriliyor. Buradan yola çıkarak, sıkıyönetimden sorumlu kurum ve kişilerin, şartların olgunlaşması için, özellikle mi kayıtsız ve seyirci kaldığına cevap aranıyor.
İkinci bölümün adı ise 'Bıçak'. Dönemin devrik Başbakanı Demirel'in darbeden yıllar sonra '11 Eylül'de oluk oluk akan kan, nasıl oldu da 12 Eylül'de bıçak gibi kesildi? Kenan Evren o sırada Antalya tapu müdürü müydü?' sözüyle irtibatlandırılmış. 'Bıçak', bölümünün en dehşet verici, tüyler ürpertici ve düşündürücü kısımları, Mamak Cezaevi'nde yaşanılanlara ait. Tıpkı Nazi toplama kamplarındaki sistematik yok etme operasyonlarına benzer şekilde, Mamak Cezaevi'nde ayrım gözetilmeksizin binlerce gence uygulanan işkence, baskı, zulüm ve sindirme eylemleri, okuyanın kanını donduracak türden... Doğru dürüst yargılanmadan mahkûm edilen ve alelacele ipe gönderilen; işkencelerde ölen, sakat kalan ve kendilerine cop eşliğinde zorla marşlar söylettirilen gençlerin bu yaşadıkları, Mamak cehenneminin ne olduğunu ortaya koyuyor.
