İzmirli şair Namık Kuyumcu, uzun süren amansız bir hastalıkla mücadelesinin ardından, önceki gün yitirdiğimiz İzmirli ünlü modacı Esin Yılmaz için, geçtiğimiz ay bir şiir yazmıştı. Esin Yılmaz'ın ölümünden önce okuyabildiği, çok da mutlu olduğu bu şiirin adı:
"Esin'ce Terzinin Hikayesidir."
Bugün sonsuzluğa uğurlanacak, sevgili Esin Yılmaz'ı, saygıyla, rahmetle, bir kez daha anarak; sevgili Namık Kuyumcu'nun bu şiirini sizinle paylaşıyorum:
"iğne ile ipliğin buluşmasıyla başlar Esince'nin hikayesi
kumaşa hüner teğellenir dikiş atölyesinde bütün renkler Akdeniz
bürümcükler, ipek, saten ve ne istediğini bilen sade ten'ler için
yaratmanın geniş pencerelerinden süzülür haylaz güneş

görgünün gözüyle çatılır desenlerin göz şaşırtan dokusu
terzilik, örtünmeye inat giyinmenin ustalığıdır
heves değildir makasın tüldeki büyülü yolculuğu
arsız iğnelere küsen ipliğin anlamlı hikayesini unutmadan
hünerden söz etmenin vakti gelmiştir artık
değilse, kumaş çarşıları da pamuğun kokusuna gücenecektir

Esin'ce yaratmanın rüzgarı İzmir'in ve Alsancak'ın sokaklarında;
çekirdek çiğdem olur
simitler gevrektir gülümseyen kızların dudaklarında
uçuşan giysileriyle Kordon'a yürür özgür ve güzel kadınlar
burası İzmir'dir başkalığın ve kadınların cumhuriyeti
haritalar, ellerini Akdeniz'le buluşturur
farkını derinlikten alır özgür kanatlar

çocuk gülüşleri vapur sesleriyle buluşur
çingenelerle şakalaşır Kordon'da martılar
rüzgara inat duyguların peşinde
ipini kırar yükseklere vurgun uçurtmalar

moda sadece çılgın tüketime kaptırmışsa yakasındaki dikişi
kendisini eskitir pahalı ve puslu tezgahlarda
ipek ve zaman amber kokusuyla buluşur
hüzünle çekilir ceviz sandıklara, oymalı dolaplara
işte o zaman, yıllarda geçse yaratmakla mühürlüdür, o zaman
terzilik anlam kazanır zamanın altın makasında
ve süzülür emek
yarınlara uzanır iğne sızısını alan ipliğin hatırıyla
pamuğun kokusu ekmeğin buğusuyla buluşur

Esin'ce özgürlüğün ve yaratmanın rüzgarı
İzmir'in ve Alsancak'ın sokaklarında
kumaşın hikayesidir bu: iğneyle ipliğe sığmaz olur
İzmir'den Anadolu'ya ulaşır

tendeki ipeğin anlamını unutmadan
yıldızı göçebe şarkılarla gökyüzüne ilikleniriz
yakamızda solmayan kumaşlardan kanat olur ayaklanır
sardunya ve akşamsefası

işte o terzidir,
Esin'ce fiyakalı bir ruhun elbisesini hiçbir dikiş taşıyamaz diyen
bir karış kumaşın gümüş kanatlarında çoğalır yaratmanın gücü
güneşin altın iplikleriyle güle dikilir
çiçek kalır yüreğimizde Esin'ce yaratmanın rüzgarı

tende çıldıran ipeğin hazzı için aşk olsun kırılan iğnelere
ipek, aşk, paylaşmak ve tenha bedenlerimiz
Esin'ce incecik üşür
Kordon akşamlarında Alsancak rüzgarları"